Skarb Wikingów

Do tej pory za legendę uznawano opowieści o tym, jak Wikingowie przy użyciu „tajemniczego kryształu” odgadywali podczas zachmurzonego nieba położenie słońca.

Jeszcze przed wynalezieniem kompasu Wikingowie radzili sobie świetnie w podróży. Na wiele lat przed Krzysztofem Kolumbem pokonali oceaniczną odległość i dotarli do „nowego” kontynentu. Ich obecność na Grenlandii została udowodniona, jednak nieznany był ich sposób nawigacji przy ówczesnej nieznajomości kompasu. Podczas, gdy naukowcy bardzo długo dyskutowali nad tym, czy faktycznie Wikingowie używali do określenia swojego położenia względem słońca specjalnego kryształu, archeolodzy nigdy nie znaleźli na to dowodu. Trudny do określenia był także materiał, z którego miałby się składać rzekomy kryształ. Niedawno jednak międzynarodowy zespół naukowców stwierdził, że tajemniczym kryształem musiał być „szpat islandzki” –  kalcyt, który depolaryzuje światło i pełni rolę „optycznego kompasu”.