Niech żyje push-up!

– Są takie dni kiedy lepiej nie wstawać z łóżka – powiedział bardzo smutnym, charakterystycznym dla siebie barytonem Mateusz. – Jak ci opowiem, co mi się przydarzyło – po prostu padniesz i nie wstaniesz już do wieczora.

Stylista – sadysta >>

Kochaj i kontroluj >>

Zrobiłam więc espresso, wyjęłam ciastka z masą orzechową i położyłam przed Mateuszem. Wprawdzie chłopak wyglądał, jakby w ramach pierwszej pomocy musiał chlapnąć „jednego głębszego”, ale nie proponowałam, bo przyjechał samochodem. Kiedy jego pełen obłędu wzrok trochę się uspokoił i  jednym haustem wypił espresso, usiadł na podłodze, głowę oparł na sofie i zaczął mówić: „w sobotę wyszedłem ze znajomymi do Electric Ballroom na Camdown. Ile tam było pięknych panienek oniemiałem już od progu” – westchnął znacząco. Wiem dlaczego Mateo tak westchnął. Nie miał nigdy chłopina szczęścia w miłości, a do najczęstszych określeń z jakimi spotykał się w swoim życiu należały: „poczciwina z tego Mateusza”, albo „no przystojny to on może nie jest, ale za to w potrzebie zawsze ci pomoże” lub „na pewno NAWET Mateusz znajdzie kiedyś sobie dziewczynę”. Nie muszę dodawać, że chłopak ma złote serce, ale… no… urodą nie grzeszy: łysawy, pryszczaty i wiecznie zgarbiony w okularach jak po dziadku Stefanie, zawsze w wymiętej jednej z dwóch koszul w kratkę. Muszę coś jeszcze dodawać? Nigdy nnie cieszył się popularnością wśród kobiet. Cała nasza paczka jednak uwielbia Mateusza i każda z nas wielokrotnie próbowała mu organizować randki w ciemno. Rezultat zawsze był ten sam – każda z tych randek charakteryzowała się tym, że była… jednorazowa. Jednak teraz przybity chłopak kontynuował: „przy barze klubu stała przepięknej urody dziewczyna: długie blond włosy, megarzęsy, błękitne jak lazur sarnie oczy, duży biust i przepiękna apetyczna pupa, a do tej pupy prowadziły długie jak autostrada M4 nogi. Oniemiałem, bo dziewczyna od pierwszej chwili nic tylko patrzyła na mnie, jakby mnie zjeść chciała” – kontynuował. „No i co, no i co?” – dopytywałam się coraz bardziej zniecierpliwiona. „No i od słowa do słowa, oczarowani sobą i odurzeni trochę winem wylądowaliśmy u niej w domu”  – mówił coraz bardziej przybity Mateo. „To cud, to fantastycznie!” – krzyknęłam szczerze uradowana powodzeniem kolegi. „No i co, jak było? Spotkacie się jeszcze?” „O to właśnie chodzi” – mówił dalej Mateusz wycierając szkła mokre od pary czy od łez rękawem swojej kraciastej koszuli. „Myślałem, że spędziłem noc z boginią, a kiedy rano wstałem jak w letargu po pełnej namiętności nocy obudziłem się koło innej osoby – brzydkiej, grubej, pryszczatej, karzełkowatej baby w okularach ze szkłami jak denka od butelki. Kobieta ta spała jeszcze i zobaczyłem, że po pięknym biuście z tamtej nocy też nie ma ani śladu!”. „Jezu, i co – kto to był?” – dopytywałam się zatrwożona. „Kiedy odrobinę ochłonąłem po doznanym szoku i wpadłem do łazienki łyknąć zimnej wody oto co znalazłem: na półeczce pod lustrem przyklejone były te piękne rzęsy jak firany, a obok w pudełku moczyły się błękitne jak lazur soczewki. Z niemym krzykiem na ustach pobiegłem ubierać buty, a tu na krześle widzę w nieładzie jakieś dziwne majtki z gumy, z tyłu wypchane jakimis silikonowymi poduszeczkami, a na oparciu krzesła zwisał dziwny stanik z takimi samymi poduszkami prawie jak w tych majtasach. Z łóżka bezładnie spływały jakieś dziwne nitki – kiedy dotknąłem okazało się, że to były sztuczne włosy!” – krzyczał już niemal, jakby potwora z Loch Ness właśnie ujrzał Mateusz. „No tak biedaczku” – powiedziałam mu rozbawiona. Kobiety mają cały arsenał broni przeciwko swoim niedoskonałościom, a wy chłopaki macie do dyspozycji jedynie fryzjera, mydło i golarkę. „No i viagrę”– skonstatował smutnie Mateusz.
Ilona Korzeniowska / Fot. Thinkstock

Stylista – sadysta >>

Kochaj i kontroluj >>