“Kobiety sukcesu” – Wasze listy: Jestem szczęśliwa

Zacznę od tego, że na Wyspy wyjechałam po ukończeniu szkoły podstawowej w Polsce. Miałam wtedy 13 lat. Moi rodzice znaleźli pracę w Wielkiej Brytanii: ojciec na budowie, a mama jako sprzątaczka. W domu nigdy się nie przelewało. Co prawda zarabiali więcej niż w rodzimym kraju, ale i tak pieniędzy wystarczało tylko na opłacenie rachunków i jedzenie. Nic ponadto. Dlatego, jako ich jedyne dziecko, od samego początku starałam się im pomagać. Najpierw w obowiązkach domowych, a kiedy skończyłam 16 lat, zaczęłam pracować. Od zawsze marzyłam o pracy jako opiekunka, ale na początku musiałam zaczynać jako barmanka i sprzątaczka. Ale i tak dodatkowa pensja trochę podreperowała nasze finanse. Później, równolegle z pracą, zaczęłam studia. Praktycznie cały tydzień od rana do wieczora byłam zajęta. Kiedy wracałam do domu, padałam na twarz ze zmęczenia. Ale teraz mogę powiedzieć, że warto było tak się starać. Po studiach w końcu udało mi się znaleźć pracę jako opiekunka. Mój tata zdobył lepiej płatną pracę i teraz możemy już nawet pozwolić sobie na wakacje. Na dodatek zupełnie szczerze mogę powiedzieć, że jestem szczęśliwa. Skończyłam studia i zdobyłam wymarzoną pracę. Niedawno jeszcze się zaręczyłam. Myślę, że już wkrótce spokojnie będę mogła wyfrunąć z rodzinnego gniazdka i zamieszkać z moim partnerem!

Monika Siwiec