Chcę być trochę asertywna

Od lat mam problem z rozróżnieniem dwóch cech idealnych do osiągnięcia szczęścia i spokoju. Czy asertywność to egoizm? Psychologowie twierdzą, że jeśli ktoś jest asertywny, to znaczy, że umie odmawiać innym, a przy tym sam się szanuje.

Ułańska fantazja >>

Facebook czy fejsbóg? >>

Pozornie tylko najprostszym sposobem na niepożądany wpływ innych na nas jest nauczenie się mówienia ludziom wprost „nie”. Takie „nie” powinno nam szczególnie łatwo przychodzić, gdy żądania innych są nieuzasadnione, a my nie mamy żadnego powodu, by im ulec. – Pożycz mi stówę do 15. – poprosiła pewnego dnia Anita Baśkę. Baśka odmówiła pożyczki Ance, bo wiedziała, że zarabiają tyle samo pracując w tej samej firmie na tym samym stanowisku. Do tego Baśka miała na utrzymaniu dwójkę dzieci, a Anita żyła od imprezy do imprezy. –Ty wstrętna, wredna egoistko – usłyszała od odwracającej się na pięcie Anity. Która z nich miała rację? Czy Baśka była egoistką czy tylko asertywną i zapobiegliwą matką i koleżanką? Odpowiedź na to pytanie nasuwa nam się od razu. No pewnie, jak można chcieć pożyczać od matki samotnie wychowującej dzieci kasę na imprezy? To jasne. A dla mnie jednak nie do końca. Może dlatego, że jestem naiwna, może dlatego, że kiedy pożyczam komuś pieniądze – ten „ktoś” zawsze mi oddaje. I co mnie obchodzi na co wyda?  Może Anita w ten sposób odreagowuje swoją samotność i to, że od dawna nie czuje się szczęśliwa. Jeśli moje sto funtów do 15 miałoby ją uszczęśliwić – dlaczego miałabym nie pożyczyć? No właśnie. Punkt widzenia zależy od punktu… siedzenia. Ja nie mam na utrzymaniu dwójki dzieci… Jednak mam zawsze mieszane odczucia, jeśli chodzi o tak modne ostatnio słowo „asertywny”. Zachowanie asertywne to umiejętność, dzięki której możemy otwarcie wyrażać swoje uczucia, myśli, opinie, bez odczuwania dyskomfortu, bez rezygnacji z uznanych wartości i bez poświęcania własnej godności. Asertywność to wyrażanie siebie w sposób bezpośredni, stanowczy i uczciwy, a jednocześnie respektujący uczucia, opinie i prawa drugiego człowieka. Jest to sztuka domagania się swoich praw, ale bez ograniczania praw kogoś innego. Myślę jednak, że te dwa słowa: asertywność i egoizm („ego” to po grecku „ja”) – jedną miały pramatkę i bardzo cienka jest linia pomiędzy kulturalnym powiedzeniem „nie”, a egocentrycznym skupieniu się tylko na swoich potrzebach. W konfrontacji z czyjąś opinią zawsze mamy dwie opcje do wyboru: możemy się zgodzić lub nie. To nasze święte prawo!

Ilona Korzeniowska / Fot. Thinkstock

Ułańska fantazja >>

Facebook czy fejsbóg? >>

Miałeś wypadek? Możesz dostać odszkodowanie >>