Easter jest przedchrześcijańska

Brytyjska nazwa Świąt Wielkanocnych – Easter nawiązuje tak naprawdę do czasów przedchrześcijańskich, kiedy to wśród mieszkańców Wysp uosobieniem narodzin, szczęścia oraz płodności była anglosaksońska bogini wiosny Eostre.

W krajach celtyckich obrzędy na cześć bogini Eostre wiązały się z pożegnaniem zimy i przywitaniem wiosny. Z kolei zwierzęciem reprezentującym boginię był zając jako symbol płodności i urodzaju.

Pierwsza wzmianka na temat Eostre pojawiła się w VIII wieku, kiedy to mnich o imieniu Bede napisał w swoim dziele „Temporum Ratione” o tym, że kwiecień był znany jako „Eostremonth” – miesiąc bogini Eostre, w którym poganie oddawali cześć bogini Eostre.

Nie ma jednak zbyt wiele informacji o tej bogini, do XIX wieku, kiedy to Jacob Grimm oraz jego brat stwierdzili, że znaleźli dowody na jej istnienie w przekazach ustnych w niektórych częściach Niemiec, jednak nie podali jakie.

Co ciekawe, wzmianka o Eostre nie pojawia się w niemieckiej mitologii. Niemniej jednak mogła ona być obecna w grupach plemiennych żyjących na terenie Niemiec, które przekazywały sobie opowieści o niej.

Mało prawdopodobne jest to, aby Bede, który był chrześcijaninem, zmyślił sobie historię pogańskiej bogini. Mogło dojść jednak z jego strony do błędnej interpretacji, a Eostremonth mogło nie zawierać w sobie imienia bogini, ale mogło być nazwą wiosennego święta.