A plaża wszystko obnaża

– Ty, Maryś, dejże no mi tej kiełbaski, co żeś ją kupiła ostatnio w tym sklepie, co ma te przepyszne polskie wędlinki – powiedział do swojej kruczoczarnej połowicy też rodaczki naszej – rodak nasz. Inni plażowicze nie tylko po tej staropolskiej wymowie go jednak poznali.

Dwa serca Paulinki >>

Zapłakane oczy Gosi >>

Pewnego typu rodaka naszego – czy to łysego, czy wąsatego, czy brodatego – ale zawsze z siebie zadowolonego –  poznać łatwo można i po tym, że lubi on sobie wrzucić na ruszt pyszny kąsek „zwyczajnej”, lubi tez głośno i ze swadą dyskutować o brytyjskiej polityce, ekonomii i jakości brytyjskiego jedzenia. Bez żenady lubi sobie pooglądać i głośno Angielki poobgadywać w naszym języku (bo przecież Angielki i tak go nie zrozumieją)… i lubi też sobie tą dobrą zakąskę popić też polskim piwkiem z bardziej, lub mniej znanym logo – to też zrozumiałe jest. Po czym jednak naszego rodaka na brytyjskiej plaży poznać jeszcze możemy? Ano wyróżnia się nasz chłop zazwyczaj tym, że jego biust wielokrotnie większy jest od „boobsów” jego połowicy. Po tych wszystkich kiełbaskach, piwkach, „grylach” i donutsach, groszkach w pomidorowym sosie – wszystko mu raczej rośnie, a tylko konto nie bardzo jakoś… Gacie plażowe ma często wyciągnięte, jakby ledwo się jeszcze na pupsku trzymały ostatnią niepoprutą nitką, a dobre ma i tak zdanie o sobie – gdzie by nie był: czy w domu rodzinnym, czy na brytyjskiej plaży, czy na polowaniu w zamku Balmoral z księciem Karolem – wszędzie ten typ dobrze się czuje. Gorzej ma jego Marysia – od lat przez męża tłamszona i zaganiana do gotowania, prucia, szycia, zelowania, prania i sprzatania. I choćby Maryś Miss of London została – dla niego i tak pozostanie tylko do swojej męskości dodatkiem. Bo dla kobiety czas biegnie inaczej niż dla mężczyzny. Z wiekiem mężczyzna szlachetnieje, a kobieta się starzeje. Kobieta otula się swoimi doświadczeniami warstwa tłuszczyku po warstewce, zmarszczka po zmarszczce, celulitowy dołek obok kolejnego dołka. Mężczyzna – na nasze babskie nieszczęscie – dołki zna tylko z pola golfowego, kiedy mu się poszczęści i jest bajecznie bogaty. Jeśli nie miał szczęścia do biznesu wtedy zazyczaj  obrasta piwno – pogolonkowym tłuszczykiem, albo – jeśli dorwał dobrą pracę –  wypracowanym „kaloryferkiem” dobrobytu. Jeśli ich życie rozminęło się z wizją, jaką mieli na początku swojego dorosłego życia – ich postacie po kilkunastu latach wspólnego bytu stają się coraz bardziej do siebie podobne. Jedzenie prostych, za to tłustych dań, miłość do wszystkiego, co najbardziej kaloryczne w polskiej i angielskiej kuchni, stosowanie na co dzień substytutów miłości, ciepła i wzajemnego szacunku upodabnia te – jakże przecież odmienne gatunki ludzkie – do siebie. Ich twarze pokrywają się skorupą bezdusznej walki o lepszy byt, i ciała tych par  coraz bardziej przypominają reklamę opon Michelin. Ale też jeszcze jedno zjawisko jest nader niepokojące.Wielokrotnie przemierzając ulice Londynu i plaże na Wyspach w poszukiwaniu ciekawych zjawisk, żeby Wam je opisać w felietonach zauważam, jak wiele pięknych kobiet różnych narodowości –  nie tylko nas Polek – uwikłanych jest w związki z mężczyznami, którzy kompletnie do nas  nie pasują, a co gorsza nawet nie szanują. Zastanawiam się, czy jesteśmy z kimś, bo juz się przyzwyczaiłyśmy do tych mniej lub bardziej drobnych niedoskonałości, czy też nieatrakcyjni panowie posiadają jakiś niesamowicie ukryty potencjał – który dla postronnego obserwatora jest zupełnie niezauważalny…

Ilona Korzeniowska

Dwa serca Paulinki >>

Zapłakane oczy Gosi >>