Ukochane zabawki mojego dziecka

Każdy z nas ma pewne rzeczy w swoim otoczeniu, które dają mu komfort psychiczny i poczucie bezpieczeństwa. Dla jednych może być do rzecz, dla innych jakiś sweter czy inny przedmiot. Pomimo tego, że często przedmioty te są zużyte i nie służą nam już do niczego – nie chcemy się z nimi rozstawać. Tak samo jest z naszymi dziećmi.

Czasami dziwimy się dlaczego nie chcą oddać pozszywanego sto razy misia, podartego kocyka czy lalki bez nogi. Odpowiedź jest prosta: to rzeczy, które kojarzą mu się z bezpieczeństwem i szczęściem. Czy my sami nie mamy gdzieś na dnie szafy ukrytej zabawki z dzieciństwa albo w zakamarkach pamięci wspomnień z nią związanych? Każdy z nas miał jakąś Zuzię, Burego lub Maurycego. Dlatego warto patrzyć ze zdrowym rozsądkiem i przymrużeniem oka na nasze dzieci, które wręcz ubóstwiają swoje drobiazgi i darzą je ogromną  miłością.

NIE ZABIERAJ ZABAWEK NAWET PODSTĘPEM

Nie powinniśmy walczyć z dzieckiem i jego potrzebą posiadania pewnych zabawek. Nawet jeżeli nasze dziecko dorasta i uważamy, że na pewną zabawkę jest już za duże, a ona stanowi dla niego coś specjalnego – nie powinniśmy mu jej zabierać. Tak długo jak nie przeszkadza i nie wpływa to na życie naszego dziecka, nie podejmujmy żadnych drastycznych kroków.  Jeżeli naprawdę czujemy się z tym tak źle, że nasze kilku- lub kilkunastoletnie dziecko potrzebuje misia, kocyka lub smoczka do zaśnięcia postarajmy się porozmawiać  z naszą pociechą i zrozumieć dlaczego tak się dzieje. W żadnym wypadku natomiast nie zabierajmy zabawki lub rzeczy, kiedy tego nie widzi. Może to doprowadzić do niepotrzebnych stresów i sytuacji nerwowych . Dodatkowo chyba nie chcielibyśmy, aby nasze dziecko straciło do nas zaufanie i chodziło zasmucone. Jeżeli już naprawdę nam przeszkadza to, że dziecko tak bardzo jest związane z zabawką – zdobądźmy się na szczerą i konkretną rozmowę. Wytłumaczmy mu, że od dziś zabawki będą zostawać w jego pokoju i czekać na niego aż wróci do domu. Jeżeli rozmawiamy z dzieckiem możemy mu powiedzieć, że właśnie ta najfajniejsza i najlepsza zabawka będzie pilnowała innych zabaweczek i porządku w pokoju. W żadnym wypadku nie mówmy, że to jest złe, że nasze dziecko wciąż pokazuje się z tą samą zabawką i inni będą się z niego śmiac, ponieważ możemy tylko i wyłącznie urazić naszą pociechę i spowodować, że zamknie się ona na rozmowy z nami.

DLACZEGO WARTO ZOSTAWIĆ ULUBIONE ZABAWKI DZIECKU?

 Ulubione zabawki i przedmioty powinny towarzyszyć dziecku do czasu aż samo ono zdecyduje, że chce je oddać lub schować głęboko do szafy. Wielu z nas nie zdaje sobie sprawy z tego, że te zwykłe rzeczy jak miś, lalka lub sweter będące tymi jedynymi są bardzo istotne w rozwoju dziecka. Po pierwsze wpływają dobrze na jego sferę emocjonalną, często dzięki takiej zabawce nasza pociecha czuje się bezpiecznie i może się wyciszyć. W trudnych i stresujących dla naszej małej istotki chwilach sięgnięcie po zabawkę może stanowić pewnego rodzaju rytuał, dzięki któremu potrafi odnaleźć się w tej sytuacji. Dzięki tak wydawałoby się nieistotnym rzeczom możemy wywołać uśmiech na twarzy naszego malucha. Dlatego nie starajmy się na siłę wyrwać mu tego myśląc, że może to wstyd, aby przy boku starszego dziecka lub nastolatki polegiwał misio lub lalka. To naprawdę nic złego. Dodatkowo dzięki temu nasze dziecko może uczyć się odpowiedzialności, ponieważ zawsze dba o to, aby ważna dla niego rzecz spoczywała we właściwym miejscu, nie brudziła się, bądź nie uległa zniszczeniu. Jednak jeśli po wielu latach użytkowania lub intensywnym wykorzystywaniu danego przedmiotu coś tam się przetrze lub zniszczy – można zaangażować naszą pociechę do naprawy i reperacji. Nie ma lepszego sposobu, aby nauczyć dziecko odpowiedzialności za jego rzeczy.
 

Adriana Paszkiewicz
pedagog, wychowawca