Te sprawy wciąż stanowią przedmiot sporu w negocjacjach między Wielką Brytanią i Unią Europejską

Fot. Getty

Negocjacje

Negocjacje pomiędzy Wielką Brytanią i Unią Europejską wiszą na włosku, a widmo nieosiągnięcia porozumienia ws. nowej umowy handlowej do końca tego tygodnia zdaje się już bardziej, niż prawdopodobne. Jakie zatem sprawy wciąż stanowią przedmiot sporu w negocjacjach między obiema stronami?

Mechanizm egzekwowania umowy handlowej

Kwestia przyjęcia odpowiedniego mechanizmu dla egzekwowania nowej umowy handlowej między Wielką Brytanią a Unią Europejską pojawił się już na początku negocjacji. Wspólnota naciskała, by szeroką jurysdykcję w tym względzie pozostawić Trybunałowi Sprawiedliwości Unii Europejskiej, natomiast Wielka Brytania początkowo mocno się temu przeciwstawiała. Gdy udało się w tym względzie osiągnąć stosowny kompromis, to kilka miesięcy później rząd w Londynie, przyjmując Internal Market Bill (i tym samym lekceważąc podpisaną przez obie strony Umowę wyjścia UK z UE) pokazał, że UK może nie poddać się przyjętemu mechanizmowi egzekucji umowy. I stąd po stronie unijnej pojawiła się potrzeba utworzenia solidniejszego mechanizmu realizowania umowy na wypadek, gdyby Wielka Brytania postanowiła ponownie spróbować złamać prawo międzynarodowe.  Mechanizmu, w sprawie którego obie strony wciąż nie potrafią się porozumieć. 
 

• Zobacz: UE ogłosiła plan awaryjny na wypadek twardego Brexitu. Celem jest utrzymanie podstawowych połączeń lotniczych i drogowych

Rybołówstwo

Rybołówstwo, choć nie przynosi gospodarce Wielkiej Brytanii stosunkowo dużych dochodów, to stanowi dla Londynu istotną kwestie polityczną. Powszechnie uważa się, że Zjednoczone Królestwo, przystępując do EWG w latach 70-tych, zostało zmuszone do dalekich ustępstw w tym względzie oraz że teraz rząd robi wszystko, by naprawić wcześniejsze dysproporcje. Obie strony operują w negocjacjach słowami wydmuszkami, takimi jak „względna stabilność” lub „całkowity dopuszczalny połów”, ale de facto chodzi tylko o to, kto ile po Brexicie złowi. Jeśli brytyjscy rybacy będą mogli łowić więcej, to stanie się to kosztem rybaków unijnych, z krajów takich jak Francja czy Dania. A Emmanuel Macron już dawno temu zapowiedział, że „nie może sprzedać francuskich rybaków”. 

• CZYTAJ TEŻ: Boris Johnson przyznaje: Istnieje teraz „duże prawdopodobieństwo” twardego Brexitu. Zarządził zintensyfikowanie przygotowań do „no deal”

Równe szanse

Kwestia równych szans dla biznesu czy rolników to również jedna z głównych kości niezgody dzielących obie strony. W sporze chodzi przede wszystkim o pomoc państwa, na którą Wielka Brytania historycznie bardziej przymykała oko, a którą UE traktuje bardzo restrykcyjnie (wydając w tej materii każdemu z państw osobne zezwolenia, gdy chodzi o znaczną pomoc państwa dla jakiegoś sektora gospodarki). Przywódcy UE mówią wprost, że nie pozwolą na to, by na ich terytorium przedsiębiorcy z UK byli uprzywilejowani właśnie chociażby ze względu na szersze korzystania z pomocy publicznej. To mogłoby bowiem podkopywać gospodarkę UE i konkurencję na rynku wspólnotowym.