Rzut beretem na igrzyskach olimpijskich!

Program nowożytnych igrzysk olimpijskich nie pozostaje w opozycji do postępu, jaki obserwujemy we wszelkich możliwych przejawach naszego życia. Świat brnie do przodu i nic nie da się na to poradzić. Przed z górą stuleciem podczas igrzysk olimpijskich nr 1, które rozgrywały się na antycznych niemal arenach Aten, sportowcy zmagali się o medale w dziewięciu zaledwie dyscyplinach.

Niebawem podczas londyńskich igrzysk współcześni herosi stadionów będą rywalizować w ramach prawie trzydziestki dyscyplin. Dla menu tematycznego igrzysk właściwa jest też swego rodzaju migracja dyscyplin. Niektóre z nich pojawiają się i znikają. Jak chociażby prestiżowa odmiana palanta, która kryje się pod nazwą baseball i która potrafiła rozmiękczyć mózgi milionów mieszkańców Stanów Zjednoczonych. Kilkakrotnie już walenie pałą w piłkę dorzucano do programu igrzysk, by niebawem bezceremonialnie wywalić go na bruk. Ostatnio decydenci z MKOl zdają się z lubością gmerać w programie igrzysk. Co chwila wykluwają się nowe koncepcje i dopisywane są kolejne dyscypliny, bądź konkurencje. Wszystko to w ramach wspomnianego triumfalnego cywilizacyjnego pochodu (nic to, że czasami po trupach…). W Londynie dla przykładu po raz pierwszy panie będą okładać się pięściami po miejscach na makijaż w zamian za medale (oj, lubią kobiety błyskotki!). Będzie się to na szczęście odbywać w bokserskich rękawicach. Nie było mocnych na sportowe feministyczne lobby. Cóż począć, skoro panie pozazdrościły panom tych opuchniętych po walkach oblicz, popękanych łuków brwiowych i tym podobnych atrakcji właściwych mordobiciu, zwanym jeszcze nie tak dawno szermierką na pięści.

Owcze pierdy, a program igrzysk

Zajmijmy się jednak najnowszymi wytryskami ludzkiego intelektu, które w najbliższej przyszłości mogą niczym przepiękny kwiat rozkwitnąć na olimpijskiej rabacie. Konkretnie jeden mam tu na myśli, wygenerowany w kraju, w którym w zestawieniu z nami ludzie funkcjonują w pozycji odwrotnej, czyli z głową w dół. Doskonale widomo jak zgubne mogą być konsekwencje notorycznego przebywania w tak mało komfortowej pozycji… A na co dzień przyszło w niej funkcjonować mieszkańcom Nowej Zelandii. Nowozelandczycy zapragnęli wnieść coś do oferty nowożytnych igrzysk i optują za wpisaniem do ich programu… strzyżenia owiec! Proszę łaskawie rzucić okiem na kalendarz, by przekonać się, iż nie jest to bynajmniej niewydarzony żart primaaprilisowy. – Nadszedł czas, aby podnieść status strzyżenia owiec na najwyższy szczebel sportowej hierarchii. Środkiem do tego byłoby uczynienie z naszej dyscypliny sportu pokazowego na Igrzyskach Commonwealthu. A potem, dlaczego nie, na olimpiadę – oznajmiła Jeanette Maxwell, reprezentująca federację zrzeszającą postrzygaczy owiec z Nowej Zelandii. Pani Jeanette objaśnia, że dyscyplina ta wymaga od zawodników sporej siły fizycznej, dokładnie takiej, jaka właściwa jest sportowcom wyczynowym. Ponoć w ciągu jednej ośmiogodzinnej szychty najlepsi potrafią ogołocić z wełny 700 owiec, czyli minutę potrzebują na postrzyżyny półtorej owcy. Fakt, wynik to zaiste imponujący, ale cóż może mieć wspólnego z igrzyskami?

Rzut beretem narodową specjalnością!

 Przyznam, że pozazdrościłem co nieco pomysłowości Nowozelandczykom i postanowiłem także zgłosić wniosek racjonalizatorski do MKOl. Proponuję dopisać do listy olimpijskich dyscyplin rzut beretem. Mamy już rozległe doświadczenia w tej dziedzinie rywalizacji. Przecież od sierpnia 1996 roku MOSiR w Krotoszynie organizuje się Mistrzostwa Świata w tej specjalności! Jak przystało na poważną rywalizację notowane są stosowne rekordy. I tak aktualny rekord globu w rzucie beretem na odległość ustanowiony został podczas V Mistrzostw Świata w 2000 roku i wynosi 40,98 metra, a ustanowiony został przez Eugeniusza Szczura z Krotoszyna. Konkurencja polega na jak najdalszym wyrzucie beretu ręką. Druciany naciąg pozwala zachować sztywność tego popularnego nakrycia głowy podczas lotu. Każdy zawodnik trzykrotnie miota beretem, aby próba była zaliczona musi on upaść antenką do góry. Prawda, że zasady są niewyszukanie proste? A co ważniejsze, stosowny sprzęt jest powszechnie dostępny pod każdą szerokością geograficzną i w wielu zakątkach świata cieszy się ogromną wprost popularnością. Proponuje zatem, by rzut beretem włączyć na dzień dobry do programu World Games, czyli Igrzysk Sportów Nieolimpijskich, jakie w roku 2017 odbędą się we Wrocławiu. Czasu na przygotowanie kadry narodowej jest zatem sporo. To wymarzona wprost dyscyplina dla organizacji spod szyldu LZS. Tylko jeden warunek – zawody nie mogłyby być przeprowadzane w okresie wzmożonych prac polowych, gdyż wówczas, zwłaszcza w okresie letnim, beret pomocny jest ich użytkownikom, by tworzyć na czołach narodowe biało-czerwone barwy, z wykorzystaniem rzecz jasna intensywnego promieniowania słonecznego. Rzut beretem mógłby też uatrakcyjnić program organizowanych w naszym kraju parafiad. Co istotne, użycie sprzętu wykonanego z moheru mogłoby mieć zastosowanie w rywalizacji oldbojów! Gwarantuję, że nasze notowania w medalowych rankingach poszybowałyby w górę niesione na skrzydłach naszych nieokiełznanych narodowych ambicji. Dobrze, muszę kończyć, bo zaczynam bredzić niczym Nowozelandczyk… Na wszelki wypadek jutro przy okazji zakupów zaopatrzę się w jakieś wdzianko na głowę z charakterystyczną antenką! Oczywiście nie o to, by sobie coś takiego na łeb wcisnąć, tylko w trosce o rozwój tężyzny fizycznej.

Jerzy Kraśnicki