Rodzina na emigracji

Po otwarciu granic Unii Europejskiej wiele rodzin musiało podjąć trudną decyzję dotyczącą wyjazdu. Praca, poprawa sytuacji materialnej skłoniły niejednego z nas do opuszczenia gniazda rodzinnego. Coraz więcej rodzin staje się rodzinami na odległość, a z czasem dla wszystkich taka forma życia jest akceptowana i normalna.

Życie w separacji od najbliższych jest dla nikogo dobrym rozwiązaniem, ponieważ zaburza strukturę rodzinną. Z samej definicji rodzina powinna być razem, wspólnie wychowywać dzieci i pokonywać trudności. Ponadto na odległość nie można wychowywać dzieci, uczestniczyć w ich codziennych troskach. Z czasem może się okazać, że tata i mama są dla nich tylko chwilową rozrywką, kimś kto zaspokoi nasze zachcianki. Nawet przyjazdy do domu raz na jakiś czas i codzienne rozmowy przez telefon i na skype nie zastąpią codziennego kontaktu.

Pokonywanie odległości
 
„Z czasem przyjeżdżając do domu czułem się jak ktoś obcy i zbędny” –  opowiada 32- letni Kamil. „Decyzję o wyjeździe podjęliśmy po długich dyskusjach z żoną. Stwierdziliśmy, że dzięki temu możemy mieć lepsze perspektywy na przyszłość, zapewnić jakąś stabilizację finansową sobie i dziewczynkom. Na początku wyjazd miał być na pół roku, z czasem jednak okazało się, że mamy o wiele więcej potrzeb, a pieniędzy tylko ubywało. Wizyty w domu były rzadkie, a coraz więcej z nich kończyło się kłótnią, wzajemnymi wymówkami i wypominaniem sobie błędów. Dzieci dorastały i coraz mniej liczyły się z moim zdaniem. Z czasem zacząłem podejrzewać, że żona układa sobie życie z kimś innym, a ja coraz mniej tęsknię do domu. Nasza rodzina powoli przestawała istnieć, może nie istniała już od dawna,  a ja tego nie zauważałem. Dziś jestem sam, córki znają mnie tyle o ile. Jeżeli jeszcze raz miałbym podjąć decyzję o wyjeździe zastanowiłbym się czy warto. Bo to, co straciłem, nie jest warte tego, co mam tu teraz” – opowiada mężczyzna.

Warto rozważyć „za” i „przeciw”

Historia Kamila pokazuje jakie mogą być efekty życia na odległość. Dlatego mimo tego, że decyzja ta jest trudna – warto rozważyć wszystkie „za” i „przeciw”, a nie tylko aspekt finansowy, bo to nie on jest najważniejszy. Jeżeli podejmujemy decyzję o zmianie naszego życia powinniśmy przedyskutować to ze wszystkim członkami rodziny, nawet z tymi najmłodszymi. Rozłąka nie powinna być sytuacją na stałe, tylko na chwilę. Gdy już podejmiemy decyzję o tym, że jednak chcemy zostać za granicą, musimy pomyśleć o tym, że życie rodzinne wymaga organizacji na nowo. Jeżeli zdecydujemy, że nasza rodzina przeprowadza się do UK należy się do tego przygotować w sposób kompletny i odpowiedzialny. Po pierwsze jeżeli nasze dzieci uczęszczają do szkoły należy je wypisać z polskiej szkoły i postarać się znaleźć odpowiednią szkołę w kraju do którego się przeprowadzamy. Ważne jest również znalezienie odpowiedniego mieszkania – nie może to być dom dzielony z kilkunastoma osobami. Pamiętajmy również, że to, że my się odnaleźliśmy w nowej rzeczywistości wcale nie znaczy, że nasza rodzina zaakceptuje bez mrugnięcia okiem wszystko co dla nich nowe. Może się okazać, że ta sytuacja ich przerasta i że dzieci nie czują się dobrze i bezpiecznie w szkole, a partner nie może znaleźć sobie pracy. W takiej sytuacji najważniejsze jest aby się wspierać, nie ignorować tego co nam mówi rodzina.

Trudne powroty
 
Podobna sytuacja może się zdarzyć, gdy osoba która pracowała za granicą postanawia wrócić do domu. Gdy rozłąka trwała kilka tygodni naprawa wszelkich szkód jest w miarę prosta, jednak gdy sytuacja ta miała miejsce kilka miesięcy albo nawet lat może się okazać, że nie ma już dla nas dotychczasowego miejsca w życiu domowników. Dlatego tutaj również jest ważny czas i praca jaką włożymy w to, aby odbudować nasze relacje ze wszystkimi domownikami.
 

Adriana Paszkiewicz
pedagog, wychowawca