Odruchy prawidłowe

Grunt to prawidłowo reagować. I ripostować celnie.

Zabawny świat >>

Zrozumieć człowieka >>

Moja znajoma podrażniła kiedyś w Polsce miejscowy, folklor osiedlowy. Sprawcami tego folkloru byli panowie, którzy od wczesnych godzin rannych i nie zważając na trzaskający mróz, pili piwo przed sklepem spożywczym.
Moja znajoma zdenerwowała lwa, bo przechodząc rzuciła nieroztropną uwagę:
– Nie rozumiem zupełnie, jak tak można całymi dniami stać i pić.
A jeden z panów, zakończony efektownym, czerwonym nosem, zripostował gładko:
– A ja nie rozumiem, jak się tak można cały czas malować.
Będąc jeszcze młodym kierowcą ćwiczyłem pod okiem instruktora skomplikowaną jazdę wzdłuż i wszerz placu manewrowego. Plus omijanie złośliwych słupków. W samochodzie było radio i grało, a w radiu był prezenter i mówił. Litościwie nie pomnę nazwy radia komercyjnego ani szlachetnego nazwiska prowadzącego.
A ten prowadzący miał zadanie: dzwonił do szeregowych radiosłuchaczy i oferował im rajcującą możliwość wygrania całych kilkuset złotych w zamian za dopasowanie prawidłowej odpowiedzi do mało trudnego pytania. I słyszę taką oto wymianę zdań:
– Dzień dobry. Czy mogę rozmawiać z panem Kowalskim?
– Niestety, mąż umarł tydzień temu…
– A to głupio mu poszło, bo nie wygra pięciuset złotych!
Z radości niepohamowej wcisnąłem gaz do dechy i przejechałem wszystkie słupki w promieniu kilkunastu metrów.
W londyńskim parku rzucił mi się do nogawki pies. Mały, złośliwy czworonóg, zupełnie niesprowokowany. Reakcja właścicieli była prawidłowa: wykazali oburzenie. I opieprzyli mnie gruntownie:
-Coś ty mu zrobił łobuzie! To taki spokojny pies był do wczoraj!
W moim rodzinnym mieście były swego czasu tylko dwa symbole luksusu w siermiężnej rzeczywistości okołosocjalistycznej – domy towarowe: Merkury i Megasam. I była też pierwsza, lokalna rozgłośnia komercyjna, która w geście szalonym rozdawała za zupełne darmo płyty radiosłuchaczom. Trzeba było tylko odpowiedzieć na pytanie. Oto stenogram:
– Podaj imię i nazwisko wokalisty grupy Queen.
– ???…???
– Podpowiadamy, że na imię miał dokładnie tak jak nasz polski, słynny kompozytor – pianista.
– Fryderyk!
– A jego nazwisko brzmi tak samo jak nazwa jednego z lokalnych domów towarowych…
– Megasam!
Puenta: ja do dzisiaj nie potrafię zrozumieć, dlaczego kobiety tak się malują.
Radosław Purski / Fot. Thinkstock

Zabawny świat >>

Zrozumieć człowieka >>