„Nie ma kogoś takiego, jak imigrant – są tylko Polacy, Somalijczycy…”

„Przestańmy mówić o imigrantach, jakby byli jednolitą masą. Jak pokazują ostatnie statystyki, jest duża różnica pomiędzy imigrantami z trzeciego i pierwszego świata” – twierdzi Ed West w artykule dla „The Spectator”.

Artykuł opublikowany w „The Spectator” stanowi kolejny głos w debacie, jaka wybuchła po opublikowaniu raportu imigracyjnego UCL. Argumenty, jakimi posługuje się West, są jednak dalekie od jednostronnej retoryki „Daily Mail” czy „The Guardian”. Dziennikarz proponuje, aby brytyjska opinia publiczna zaczęła rozróżniać poszczególne grupy imigrantów na te, które gospodarce brytyjskiej przynoszą korzyść i te, które są dla niej szkodliwe.

„Londyn z otwartymi ramionami przyjął wysoko wykształcone elity Francji, Niemiec czy Holandii, które przez długi czas będą pracować na korzyść systemu” – twierdzi West i dodaje, że w związku z tym nakładanie restrykcji na przyjezdnych z „krajów pierwszego świata” – tych, znajdujących się w Europie Zachodniej, jak i Australii, USA czy Japonii nie ma żadnego sensu. Koszty, jakie w związku z ich obecnością ponosi społeczeństwo, są zdaniem dziennikarza pomijalne, a korzyści nieporównywalnie wyższe.

Inne podejście, zdaniem Westa, powinno się stosować do imigrantów urodzonych w krajach rozwijających się. „Trzy czwarte Somalijczyków przebywających w UK zajmuje lokale socjalne. W przypadku imigrantów z USA odsetek ten jest niższy niż jeden procent. Jak można stawiać te dwie grupy obok siebie?” – zastanawia się West.

„Można poczynić założenie, że imigranci z pierwszego świata to dla kraju zysk pod względem gospodarczym i społecznym, a imigranci z krajów rozwijających się – wręcz przeciwnie. Imigranci z Europy Wschodniej znajdują się gdzieś po środku” – czytamy w „The Spectator”.