Moje dziecko będzie miało dziecko

Kolejne przeczytane czy usłyszane informacje o nastolatce w ciąży stają się zjawiskiem tak powszechnym, że prawie nie zwracamy na nie uwagi. Może poza jednym wyjątkiem, cieszymy się, że to nie nasza pociecha zrobiła nam taką niespodziankę. Czasami nawet nie dopuszczamy do siebie myśli, że również nam może się to przydarzyć, przecież nasze dziecko jest rozsądne.

Agresja od najmłodszych lat >>

Alkoholizm naszego dziecka >>

Jednak czasami życie nas zaskakuje i stajemy wobec sytuacji, której się nie spodziewaliśmy. Nasze dziecko, które dotąd było dla nas uosobieniem niewinności mówi nam, że jest w ciąży. Wiadomość o ciąży nastoletniego dziecka to na pewno szok dla rodziców, czasami reagują oni w bardzo negatywny sposób. Ale to jest zrozumiałe i nie można oczekiwać, że z uśmiechem na ustach przyjmą informację, że zostaną dziadkami.

Po pierwszym wrażeniu rodzice często zamiast porozmawiać ze sobą zaczynają się obwiniać o zaistniałą sytuację oraz szukać winy w sobie. Jest to niewłaściwa droga, ponieważ daliście dziecku wszystko, a decyzję w pewnym momencie życia nasza pociecha podejmuje sama. Wspólne obwinianie się jest w tej sytuacji najgorszym wyjściem. Lepszym wyjściem jest przeznaczenie energii na zastanowienie się jak pomóc naszemu dziecku.
Pierwszym krokiem powinna być poważna rozmowa, przygotujmy się do niej, zastanówmy się, jakie pytania chcemy zadać, co nas interesuje. Pamiętajmy, że nie powinniśmy unikać i oddalać w czasie tego momentu, bo to nie służy zarówno nam jak i naszemu dziecku. Rozmawiając, starajmy się zachować równowagę, na krzyk i tak jest już za późno. Dowiedzmy się, kto jest ojcem dziecka i jakie są plany na przyszłość, czyli jak nasza pociecha wyobraża sobie przyszłość. Czy wie, z jakimi konsekwencjami musi się liczyć, czy jest gotowa na wzięcie odpowiedzialności za drugą osobę. Jeżeli jesteśmy gotowi na taki krok, możemy rozważyć z naszą pociechą różne scenariusze, począwszy od wychowywania dziecka a skończywszy na adopcji. Jeżeli jesteśmy odpowiedzialnymi rodzicami przedstawimy te opcje w sposób obiektywny, wiem, że może to być trudne, ale powinniśmy to zrobić.

Wychowywanie dziecka przez naszą nastoletnią córkę lub syna będzie wymagało od niego/niej dużej odpowiedzialności. Będzie oznaczało ograniczenie szaleństw młodości i czasu zabawy. Nasze dziecko powinno mieć również świadomość, że opieka nad dzieckiem to nie tylko czas spędzany z  nim, to również konieczność pewnych wydatków. Brzmi to jak czysta kalkulacja, ale to my mamy obowiązek uświadomienia tych faktów naszym dzieciom. Pamiętajmy również o tym, że jeżeli nasze dziecko nie ukończyło szesnastego roku życia, to my powinniśmy przejąć prawną opiekę nad dzieckiem.

Z drugiej strony, jeżeli czujemy, że nie jesteśmy gotowi na wspieranie naszego dziecka w wychowywaniu potomka i dostrzegamy, że nasze dziecko również nie jest na ten wielki krok przygotowane, warto porozmawiać z przyszłymi rodzicami o adopcji. Wielu z nas myśli, że taki krok to łamanie zasad moralnych oraz postawa godna potępienia. A nie powinno tak być, to oznaka naszej dojrzałości i świadomości naszych możliwości. Przedstawmy i przedyskutujmy argumenty „za i przeciw”, nie naciskajmy i nie starajmy się wywrzeć presji, tylko pokażmy, że jest również taka możliwość.

Warto jest również zastanowić się nad sobą, jak ta sytuacja wpływa na nas i na resztę naszej rodziny. Ponieważ ciąża nastolatki to nie tylko dla niej nowa sytuacja, ale i dla całej rodziny. Po pierwsze, jeżeli mamy więcej dzieci, nie pozwólmy, aby nasze negatywne emocje w związku z tym, że będziemy dziadkami szczególnie je dotykały. Wspierajmy się ze swoimi partnerem, chociaż to trudne i w takim momencie często ma się ochotę szukać tylko winnych.
Zdarza się również niestety tak, że rodzice nie są w stanie poradzić sobie z ciążą swoich dzieci i odwracają się od nich. W najlepszym przypadku jest to milczenie, ale dziecko może zostać w domu, a w najgorszym wypadku młodzi rodzice zostają wyrzuceni z domu. W takiej sytuacji nastolatki mają przyspieszony kurs dorastania, z którego mogą, ale nie muszą wyjść zwycięską ręką.

Pamiętajmy, że ciąża naszych nastoletnich dzieci to nie tylko ich problem, to także nasza sprawa i całej rodziny. Wiem, że czasami zaakceptowanie tego faktu jest wręcz niemożliwe, nie powinniśmy czuć się winni z tego powodu. Dajmy sobie czas, łatwiej w złości i emocjach powiedzieć coś, czego będziemy później żałować. Wiem, że to, iż zostajemy dziadkami dzieci naszych dzieci to ogromna zmiana, ale postarajmy się zrobić co w naszej mocy, aby była ona małą burzą a nie wielką wichurą.
Adriana Paszkiewicz, wychowawca, pedagog / Fot. Thinkstock

Agresja od najmłodszych lat >>

Alkoholizm naszego dziecka >>

Miałeś wypadek? Możesz dostać odszkodowanie >>