List od Czytelniczki: „Powrót wymaga odwagi – minęło już 1,5 roku i nadal tęsknię za tamtym życiem”

Fot. Getty

Kobieta Z Walizka

„Powrót wymaga odwagi” – napisała jedna z naszych Czytelniczek. Historia, którą Polka postanowiła się z nami podzielić, pokazuje nieco odmienne spojrzenie na emigracyjne doświadczenia i na decyzję o powrocie. „Polska okazała się być bardzo rozczarowująca. Fajnie było na chwilę kiedy nie musiałam tutaj żyć i zarabiać (…) jednak wychodzę z założenia, że podjęłam się powrotu i muszę dać sobie radę”. Zobacz, co spotkało Polkę po przeprowadzce do ojczyzny.

Jedna z naszych Czytelniczek postanowiła podzielić się swoimi spostrzeżeniami i doświadczeniami związanymi z emigracją i decyzją o jej zakończeniu. Jak sama napisała w mailu do naszej redakcji, zdecydowała się przedstawić swój punkt widzenia jako głos w dyskusji, jaka rozgorzała wśród naszych Czytelników, na temat powrotów do Polski. Poniżej, za zgodą autorki listu, zamieszczamy historię naszej rodaczki. Zobaczcie, co spotkało Polkę po powrocie do ojczyzny i jakie są jej refleksje na ten temat.

Czytaj także: List od czytelnika: "W Polsce nie da się normalnie żyć"

„Nie spędziłam w UK tak wielu lat jak niektórzy, ale nie ominęły mnie wszystkie dylematy z tym związane.

Zaczynając od tego, że mój początek w Wielkiej Brytanii był naprawdę ciężki (2 tygodnie bez jedzenia, bo praca przez agencje 3 dni w tygodniu wystarczała, aby opłacić tygodniówkę za pokój) – skończywszy na tym, że spędziłam tam naprawdę fajne 4 lata życia. Wyjechałam sama i sama musiałam sobie radzić. Zbudowałam tam swój świat na nowo i trochę jakby samą siebie też.

Każdy urlop w Polsce był wyczekiwany miesiącami, bo rodzina i przyjaciele. Na każdym urlopie było przecież tak fajnie.

Po około 2 latach pokochałam swoje życie za granicą i stwierdziłam, że raczej do Polski nie wracam.

Minął kolejny rok, w Polsce pojawił się nowy członek w mojej bliskiej rodzinie i serce zdecydowało samo. Nagle nie chciałam już żyć na odległość i nic nie było już takie samo. Myśl o powrocie do Polski nie dawała mi spać ani pracować na swoje 100%.

Decyzja została podjęta, wracam! Po 4 latach wracam do domu. Wszyscy mi oczywiście kibicowali – czy to rodzina, czy przyjaciele.

Jedynie moja mama powiedziała mi, że w Polsce nie będę tak szczęśliwa, że ona ma wrażenie, że to nie jest już "mój świat". Wiedziałam, że się zmieniłam, ale żeby aż tak?

Wróciłam z końcem czerwca. Wakacje były wspaniałe, przyjaciele, wyjazdy w góry, imprezy i rodzinne grille, których tak bardzo mi brakowało.

Nagle wakacje się skończyły, przyszła jesień, poszłam do pracy i każdy nagle zrobił się bardzo zajęty. Mimo pracy na pełen etat nie było mnie stać nawet na to, żeby wynająć sobie mieszkanie. Polska okazała się być bardzo rozczarowująca. Fajnie było na chwilę kiedy nie musiałam tutaj żyć i zarabiać. Mimo doświadczenia zawodowego i płynności języka obcego nasz rynek pracy nie pozostawia złudzeń. Komfort życia tutaj jest o wiele mniejszy i niestety w pojedynkę niewiele można

Postanowiłam się tym podzielić, ponieważ czytałam te komentarze pod artykułem. Nie zgadzam się z tym, że wszystko jest takie łatwe i fajne. Powrót wymaga odwagi.

P.S. Od powrotu minęło już 1,5 roku i nadal tęsknię za tamtym życiem, jednak wychodzę z założenia, że podjęłam się powrotu i muszę dać sobie radę”.

Gorący temat: Powrót do Polski: „Choć rozsądek woła ‘zostań’, to serce podpowiada ‘wracaj’”. Zobacz, co skłoniło Polaka do reemigracji

>> POBIERZ PORADNIK DLA OSÓB WRACAJĄCYCH DO POLSKI <<