Kodeks Boziewicza na ringu, miast za stodołą?

– Już ja cię nauczę rozumu, ty… Myślisz, że możesz tak bezkarnie zabrać mi Zuzię? – to kwestia wypowiedziana przez Przemysława Saletę, odtwarzającego rolę Emila w jednym z odcinków serialu „Lokatorzy” (byłby całkiem, całkiem, gdyby nie podkładane debilne salwy śmiechu). W serialu scenarzyści potrafili powstrzymać popularnego byłego sportowca, a dziś celebrytę przed wprawieniem pięści w ruch.

Niestety, fiasko na tym polu odnotowali organizatorzy mordobicia zakamuflowanego pod szyldem walk MMA. Wróć. Animatorzy krwawego sportu nawet nie próbowali tego zrobić – oni wręcz wepchnęli Saletę do klatki, by walczył z Marcinem Najmanem. I to w warunkach recydywy czyli po raz wtórny. Pojedynek Saleta – Najman był ozdobą warszawskiej gali MMA Attack. Ten sztafaż miał zachęcić rzesze naiwnych miłośników sportu do wyasygnowania stosownej ilości gotówki na zakup biletów. Organizatorzy gali pozwolili sobie na spory promocyjny błąd. Dlaczego? Otóż walka Saleta – Najman nie miała nic wspólnego ze sportem. Panowie na oczach nieświadomych niczego kibiców zgromadzonych na trybunach lub kanapach usytuowanych vis a vis odbiorników telewizyjnych w domowym zaciszu, załatwiali na ringu prywatne porachunki.
  – Ja awersji do Salety nie mam, ale cały czas widzę to u niego. Poprzednio on chciał wyrównać rachunki osobiste, a ja mówiłem o sportowej rywalizacji. Teraz jest tak samo – wyznał tajemniczo Marcin Najman przed rewanżowym skrzyżowaniem „garści”. Kibice doskonale znają przebieg wydarzeń na ringu. Złamana noga Najmana sprawiła, że finalny werdykt arbitrów okazał się dla niego niefortunny. Uraz ten uratował skórę Salety, gdyż Najman od początku dyktował warunki na ringu. Saleta nie wygrał tego pojedynku, tylko Najman przegrał! Więcej działo się jednak po przerwaniu walki. Mnie osobiście w zdumnienie wprawiło zachowanie Salety, na którego obliczu pojawiły się drwiące uśmieszki. Oliwy do ognia dodały insynuacje o chorobie psychicznej rywala, na jakie poważył się Saleta w wywiadzie przeprowadzonym tuż po zakończeniu „walki”. Tym sposobem Saleta słynnej dewizie „gloria victis”  nadał nowego, osobistego znaczenia. Dopiero Jerzy Kulej, nasz wielki mistrz bokserskiego rzemiosła sprzed lat, otworzył mi oczy, że powieki się z trudem domykały! Oto co otwarcie wywalił do kamery i mikrofonu Onet.pl: – Kiedyś za takie rzeczy, które ich poróżniły szło się do Lasku Bulońskiego. Strzelali się ludzie albo pojedynkowali na szpady. To była sprawa honoru, to była sprawa ambicji męskiej. Kobieta zdecydowała, że ci młodzi ludzie, którzy w pewnym okresie byli bardzo blisko zaznajomieni, ja tu nie wypowiem tego określenia zaprzyjaźnieni, bo może nie zdążyli się zaprzyjaźnić. I ta kobieta spowodowała, że doszło do tego, czego jesteśmy świadkami. Mężczyźni mają te chore ambicje. Przemek jest zdradzony mąż, rogacz. Oddał pod opiekę żonę, okazało się, że zakochała się w Marcinie. On sobie nie wyobrażał, że to możliwe, żeby innego mężczyznę mogła kochać jego kobieta. A tu się okazało, że akurat w tym Marcin się okazał lepszy i na tym tle powstał ten konflikt. Zatem nie chodziło o żaden tam sport! To były zwykłe porachunki. To trzeba było wyeksponować na posterach kokietujących kibiców, panowie od „pier”! Cóż, dziełko Władysława Boziewicza dawno już zostało odstawione do lamusa. Zresztą „Polski Kodeks Honorowy” odnosił się li tylko do dżentelmenów. Czy w tym wypadku miałby zastosowanie? Śmiem wątpić. Panowie winni udać się za najbliższą stodołę i dać sobie „po razie”. I to mimo tego, że Przemysław Saleta w swojej karierze celebryty ma odnotowany kilkumiesięczny etat na stanowisku redaktora naczelnego magazynu „Gentleman”. O zgrozo!

Jerzy Kraśnicki