Kłopoty za granicą? Sprawdź, w czym pomoże Ci konsulat

Kończący się sezon letni, to czas, kiedy turyści szczególnie często korzystają z ofert last minute. Udają się do krajów należących do Unii Europejskiej, ale także zdarzają się eskapady na inne kontynenty.

Wybierając się w podróż, należy wiedzieć, do kogo można zwrócić się o pomoc na obcej ziemi. Będąc obywatelem kraju, który przynależy do UE, korzystamy z prawa do opieki ze strony każdej placówki konsularnej innego państwa UE. Co więcej taka kuratela przysługuje nam nie tylko w państwach Unii, ale na całym świecie.

Ambasador może podjąć działanie tylko i wyłącznie po uzyskaniu informacji o zaistniałej sytuacji. Jego aktywność ograniczona jest do funkcji objętych umowami międzynarodowymi oraz prawem i zwyczajami państwa urzędowania. Konsul nie ma prawa domagać się od władz lokalnych, aby dany obywatel był lepiej traktowany aniżeli obywatele państwa, w którym przebywa.

W wypadku zagubienia lub kradzieży paszportu czy też innych dokumentów, urząd konsularny może wystawić pasport blankietowy na powrót do ojczyzny, po uprzednim dokładnym sprawdzeniu tożsamości poszkodowanego.

Co może konsul?

Istnieje wiele uprawnień, jakie posiada konsul, watro się z nimi zapoznać, aby wiedzieć, z czym można się do niego zwrócić w razie problemów.

W przypadku utraty pieniędzy konsul może:

– pośredniczyć w nawiązaniu kontaktu z rodziną lub przyjaciółmi w Polsce;

– w uzasadnionych przypadkach wypłacić na miejscu kwotę, która została wcześniej przekazana na konto Ministerstwa Spraw Zagranicznych w Warszawie przez bliskich bądź przyjaciół;

– w skrajnych sytuacjach może pożyczyć niewielką sumę pieniędzy na powrót do kraju, oczywiście po wcześniejszej gwarancji z twojej strony, że zostanie ona zwrócona.

W razie zatrzymania bądź aresztowania poproś o kontakt z konsulem. Zadba on, aby traktowano cię  nie gorzej niż obywateli państwa, w którym się znajdujesz. Ponadto w przypadku aresztowania konsul może również:

– poinformować krewnych o aresztowaniu;

– uzyskać od miejscowych władz niezbędne informacje dotyczące przyczyn zatrzymania, czasu trwania procedury sądowej oraz ewentualnych możliwościach zwolnienia;

– doręczyć wykaz adwokatów, z tym, że wyboru dokonujesz już sam;

– odwiedzać cię w więzieniu i utrzymywać kontakt w inny sposób.

W przypadku śmierci obywatela polskiego za granicą konsul udziela na miejscu pomocy w zakresie wszelkich formalności z tym związanych oraz niezwłocznie przekazuje informację o zgonie rodzinie lub przyjaciołom w Polsce.

Czego nie może ambasador?

Nie wszystkie sprawy leżą w gestii konsula. Warto więc wiedzieć, w czym nam nie pomoże przedstawiciel naszego kraju za granicą. Dyplomata nie może m.in.:

– angażować się w twoje sprawy w charakterze adwokata oraz werbować dla ciebie prawników (może za to dostarczyć ci wykaz adwokatów, którzy cieszą się zaufaniem urzędu konsularnego);

– łożyć finansowo na twoje grzywny, mandaty, długi hotelowe czy koszty sądowe;

– świadczyć usług, które leżą w gestii biura turystycznego, banku, linii lotniczych oraz towarzystwa ubezpieczeniowego;

– załatwiać dla ciebie zakwaterowania;

– uzyskiwać dla ciebie zezwolenie na pracę.

Pamiętaj, że bezpieczeństwo oraz zachowanie zdrowia i życia zależą przede wszystkim od ciebie. Jako turysta musisz kierować się zdrowym rozsądkiem, odpowiedzialnością, ostrożnością oraz przezornością.

Pomoc konsularna innego państwa UE

Obywatele polscy wyjeżdżający do kraju spoza Unii Europejskiej, w którym nie ma polskiego konsulatu, mogą uzyskać pomoc ze strony ambasady innego kraju unijnego. Z tym, że wsparcie, jakiego mogą udzielić, jest dość ograniczone. Dla przykładu nie będzie można zwrócić się o wydanie dokumentu paszportowego.

Podstawowym dokumentem regulującym kwestie stosunków konsularnych jest konwencja wiedeńska z 1963 roku. Na jego mocy urząd konsularny danego państwa w kraju przyjmującym może sprawować funkcje na rzecz państwa trzeciego, ale tylko po uprzednim zgłoszeniu takiej intencji i za zgodą kraju przyjmującego. Ponadto takie zabiegi wymagają również obustronnych uzgodnień pomiędzy urzędem konsularnym jednego kraju a państwem obywatela, nad którym sprawowana jest opieka.

Natalia Tyszkiewicz