Jak węgorz Pink Floyd gościł

Jest w Londynie takie miejsce, gdzie koncertowały największe sławy rocka. I nie jest to Hyde Park, ale niepozorna wyspa, na którą nie da się nawet dojechać samochodem.

To Eel Pie Island, czyli Wyspa Placka z Węgorza. Niewielki skrawek ziemi leży na Tamizie, na wysokości spokojnej, niewielkiej dzielnicy Twickenham, w południowo-zachodnim Londynie. W tym miejscu rzeka jest dość wąska i zupełnie nie przypomina szerokiej Tamizy z centralnej części miasta.

Wioska pośrodku metropolii

Wyspa Eel Pie kształtem dopasowana jest do zakola rzeki, w którym leży. Swój dzisiejszy kształt zawdzięcza trzem mniejszym wysepkom, które z biegiem lat zostały połączone. Na rycinach z XVIII wieku widać jeszcze, że w tym miejscu istniały dwie wyspy. Wysepka od lat była miejscem wypoczynku dla ludzi mieszkających w okolicy, których dowoził tu parowóz oraz mniejsze łodzie. Z czasem połączono kawałki ziemi, ale wciąż nie prowadził na nie żaden most. Dopiero w 1957 wybudowano pieszą kładkę, która po kilku przebudowach do dziś zapewnia dostęp „suchą stopą” na teren Eel Pie. Dziś wyspa to teren prywatny należący do zamieszkującej ją społeczności. To ok. 50 domów zamieszkanych przez ponad 120 osób. Budynki prezentują różne style architektoniczne, są kolorowe, a do ich budowy wykorzystano głównie drewno. Wszystkie zabudowania wyspy przypominają spokojną wioskę, zupełnie niesprawiającą wrażenia, jakoby otoczona była wielomilionową metropolią. Eel Pie jest również siedzibą klubu wioślarskiego Twickenham, jednego z najstarszych na Tamizie, klubu jachtowego Richmond, kilku prywatnych firm oraz niewielkiej przystani typu „boat yard”, czyli miejsca, gdzie remontuje się łodzie.

Clapton, Steward i Rolling Stones

Pod koniec XIX wieku na wyspie wybudowano słynny Eel Pie Hotel. W latach 20. i 30. zeszłego wieku organizowano tu bale i potańcówki, jednak na najlepszy okres, który rozsławił miejsce, przyszło czekać aż do lat 60. poprzedniego stulecia. W ciągu raptem pięciu lat (od 1962 do 1967 r.) na małej wyspie wystąpiły takie sławy, jak Rod Steward i Eric Clapton ze swoimi ówczesnymi zespołami oraz grupy Pink Floyd, The Rolling Stones i The Who. Pod koniec lat 60. hotel trzeba było zamknąć, ponieważ ówczesny właściciel nie był w stanie pokryć kosztów napraw, których wymagała od niego policja. Budynek na kilka lat zajęli squatersi (osoby zajmujące nielegalnie pustostany), a następnie zorganizowano tu klub „Colonel Barefoot’s Rock Garden”, który do tajemniczego pożaru w 1971 roku zdążył ugościć kolejne legendy rocka – Black Sabbath oraz Led Zeppelin. Dlaczego akurat ta malutka wyspa stała się swoistym zagłębiem muzycznym lat 60.? Prawdopodobnie stało się to za sprawą mieszkańców, z których wielu wyznawało hipisowskie idee oraz bodaj najsłynniejszego mieszkańca wyspy, za którego uznać trzeba Peta Townshenda. Ten genialny gitarzysta grupy The Who właśnie na Eel Pie Island (a właściwie w jej okolicach) prowadził od późnych lat 70. swoją wytwórnię płytową „Eel Pie Recording Studios”.

Odłączyć wyspę od królestwa

Przechodząc przez zielony, półokrągły, wąski most prowadzący na wyspę można odnieść wrażenie, że cofnęliśmy się w czasie. Nie ma tu żadnego samochodu, a ludzie czują się nieco innymi mieszkańcami metropolii niż pozostali londyńczycy.

– Kocham to miejsce – mówi wprost Aaron Davis, Nowozelandczyk, który 10 lat temu przeprowadził się do Wielkiej Brytanii. – Kiedy wpadłem na pomysł kupienia własnej łodzi i wyremontowania jej, warsztat na Eel Pie wydawał się idealnym miejscem – opowiada.

Aaron postanowił zamieszkać na wyspie, by remontowaną łódź mieć pod ręką. Na wyspie nie można wybudować dodatkowego domu ani wynająć pokoju, dlatego Nowozelandczyk wprowadził się na starą, dużą, nieużywaną łajbę, stojącą na ziemi w suchym doku. Aaron zamierza kupić kolejną, większą łódź, a jej remont również planuje na Eel Pie.
Historia wyspy pełna jest legend oraz ciekawostek, które chętnie opowiadają jej mieszkańcy. Jedną z nich jest wrogie zajęcie wyspy przez prezentera telewizyjnego Dannyego Wallace’a w 2005 roku. Na potrzeby programu „Jak założyć własne państwo” dziennikarz wtargnął na Eel Pie i ogłosił się jej właścicielem. Po kilku godzinach pertraktacji z funkcjonariuszami Metropolitan Police, Wallace pokojowo odstąpił wyspę królowej Elżbiecie II.

Jak dotrzeć na Eel Pie?

Najłatwiej dojechać do położonej w czwartej strefie stacji Richmond (District Line, London Overground, National Rail Services) i przesiąść się w autobus (linie R70, H22, 490, R68), którym dojedziemy na przystanek Twickenham King’s Street. Stąd wystarczy cofnąć się kilkadziesiąt metrów do oddziału banku Barclays i skręcić w prawo, w stronę rzek

Błażej Zimnak