Jak Anglik zakochał się w naszym Dżemie

Potomkowie rocka dali czadu >>

 

Pamiątki po Lennonie >>

 

 

Na te chwilę Dan Mansouri czekał całe życie. Tak jak Polacy emocjonują się koncertami Rolling Stones, dla Anglika przeżyciem było obejrzeć na żywo najsłynniejszy polski zespół bluesowy. Ale nim znalazł się w katowickim „Spodku”, został rozpoznany przez tłum fanów i sam poczuł się jak gwiazda.

– To ten z YouTuba – krzyknął jeden z mężczyzn w długich włosach, a po chwili wokół Anglika zgromadził się pokaźny tłum ludzi. Dan nie miał wyjścia – musiał zagrać mały koncert dla tych, którzy do tej pory mogli oglądać go jedynie przez internetowe łącza. Z pomocną ręką wyszedł Jurek Styczyński z Dżemu, który pożyczył mu własną gitarę. Dan grał ponad godzinę. Nie obyło się też bez wspólnych zdjęć i autografów.

Choć koncert odbył się w ubiegłą sobotę, ale Dan poleciał do Polski już w czwartek. Jak mówi, chciał zobaczyć wielu znajomych, których poznał dzięki portalowi Youtube i Naszej Klasie. Korespondowali ze sobą od roku, teraz nadarzyła się okazja by wreszcie wyjść spoza świata wirtualnego i spotkać się w rzeczywistości. To oni go ugościli, przenocowali i pomogli dostać się do katowickiego „Spodka” – jednym słowem każdy obcokrajowiec mógłby pomarzyć w Polsce o tak ciepłym przyjęciu.

Nim Dan dotarł do Katowic, polscy znajomi zabrali go na imprezę urodzinową 25-letniej Alicji, która do tej pory słuchała jego nagrań w Internecie. W specjalnie wynajętym na tę okazję domu kultury czekała przygotowana gitara, mikrofon i Anglik znowu robił za gwiazdę wieczoru. – To było niesamowite przeżycie – wspomina Dan.

 

Dan Mansouri to postać wyjątkowa. Do niedawna urzędnik imigracyjny, dziś pracuje w brytyjskiej policji. Nie mówi po polsku, ale nic mu nie przeszkadza, by w naszym języku śpiewać. Tekstów piosenek nauczył się ze słuchu, a trudniejsze frazy rozpisał fonetycznie w swoim prywatnym śpiewniku. Do dziś nauczył się grać i śpiewać ponad 50 polskich utworów.

Wszystko zaczęło się dwa lata temu w Boże Narodzenie, gdy Anglik spędzał je z dala od swojej żony Eli. Przerobił piosenkę „Po prostu miłość” zespołu RH+ i wrzucił ją na Youtuba, bo jak przyznaje beztrosko – nie wiedział jak wysłać filmik na maila swojej żony. Ukochana była zachwycona, ale przy okazji nagranie obejrzało kilkadziesiąt tysięcy obcych osób. Byli zachwyceni i prosili o więcej. Ktoś podesłał nawet Danowi piosenkę „Whiskey moja żono” Dżemu i tam się zaczęła jego przygoda z najbardziej znanym polskim zespołem.

Dan miał zaszczyt poznać swoich idoli w ubiegłym roku przy okazji londyńskiego koncertu Dżemu w Astorii. Marzył aby uścisnąć dłoń Bena Otręby, ale nawet nie śnił, że będzie mógł dla niego zagrać. Organizatorzy koncertu postanowili zrobić zespołowi niespodziankę – w pubie, gdzie na dzień przed koncertem imprezowali muzycy, na scenę wyszedł Dan i zaśpiewał po polsku trzy utwory swoich idoli. – Nie mogę uwierzyć, znam go z Youtube – krzyknął z wrażenia Jurek Styczyński, gitarzysta zespołu. A sam Beno Otręba chwycił za kamerę video i postanowił nagrać występ Anglika. – Przywykliśmy, że to Polacy przerabiają angielskie piosenki, a nie na odwrót – mówił z zachwytem.

Muzycy Dżemu obiecali Danowi, że ich drogi jeszcze się zejdą. Gdy grupa zaczęła planować obchody 30-lecia, od razu pomyśleli o swoim koledze z Londynu. – Rozmawialiśmy o liście gości na ten jubileuszowy koncert. Chcieliśmy zaprosić najważniejsze osoby, które spotkaliśmy przez lata wspólnego grania i było oczywiste, że Dan powinien wśród nich się znaleźć – mówi w rozmowie z Polish Expressem Maciej Balcar, wokalista grupy Dżem.

Choć zespół był mocno zajęty przed jubileuszowym koncertem, znalazł czas by przywitać się z gościem z Londynu. Dzień po koncercie Anglik spotkał osobiście Sebastiana Riedla, syna nieżyjącego już pierwszego wokalisty Dżemu. Nawet on rozpoznał w nim „tego faceta z UK, co śpiewa po polsku”. Obaj mężczyźni uścisnęli sobie dłonie, wymienili kilka ciepłych słów i zrobili pamiątkowe zdjęcia.

– Dżem to najlepszy zespół na świecie. Nieważne, że śpiewają w innym języku i nic z tego nie rozumiem. Muzyka broni się sama – uważa Dan. Dodaje, że stawia ich na równi z Rolling Stones, choć ci ostatni mieli więcej szczęścia, by poznał ich cały świat.