Felieton: Polak popada ze skrajności w skrajność: od nienawiści do miłości o milimetr

– Dosyć już mam starych pierników, którzy rządząc w wolnej Polsce doprowadzili ją do ruiny i sprzedaży kraju wyganiając z niego swoich obywateli.

Do tego dziewczyna ma ładną prezencję i już o niej głośno w świecie – przeczytałam opinię o polskiej kandydatce na prezydenta.

Mowa o niejakiej pani Ogórek – pani ładnej, zgrabnej, z rzekomym dorobkiem naukowym, aktorskim, jakimś tam jeszcze.

– Czy demokracja nie jest wspaniała? – zastanawia się “Playboy” opisując prezydenckie aspiracje (czy aby nie ewentualny potencjał sesji rozbieranej kandydatki przed samymi wyborami?) byłej prezenterki telewizyjnej.

Polonia w UK zauważyła, że wreszcie idzie nowe, kandydaturą na prezydenta Polski interesują się światowe media, dziewczyna może namiesza w świecie polityki i ci, co planowali wrócić do Polski wreszcie odetchną.

Ja jednak myślę, że ci, którzy dobrze wróżą pani Ogórek licząc na to, że skoro ma doktorat i ładne usta, to będzie świetnie rządzić – boleśnie się przeliczą.

Dlaczego „zawiesiłam się” na biednej kobiecie? – Bo jest ładniejsza, młodsza i ma „ogólnie” więcej kompetencji – ktoś mi zarzuci.

Otóż nie. Kolejny – setny, może tysięczny raz idzie o to samo – DAJEMY SIĘ NABIERAĆ sprytnym specjalistom od marketingu politycznego. Im płacą za to, żeby nabierali przyszłych wyborców, ale kto potem płaci za to, że dał się nabrać? MY!

Zanim na dobre zacznie się więc walka o stanowiska w brytyjskim rządzie i ogłupianie Polonii pro- lub antyimigracyjnymi hasłami wyborczymi – pomyślmy o mizerii pani Ogórek i jej podobnym produktom marketingowym w brytyjskim parlamencie…