Felieton: Laburzyści przegrają wybory przez Eda Milibanda?

Nie ma nic gorszego od przegranego lidera. Wie o tym zarówno Ed Miliband jak i członkowie jego partii, którzy coraz częściej zastanawiają się nad tym, czy kryzys „partyjnego przywódcy” nie przełoży się na przegraną w wyborach.

Pracownicy od PR pomysłów na Eda Milibanda mieli wiele, parę miesięcy temu postanowili także wykorzystać gafy oraz prezencję polityka i przekuć je w… atuty.

Niestety żarty z samego siebie i nawiązanie do słynnych „kanapek z bekonem” oraz podobieństwa do Wallesa nie przyniosło liderowi laburzystów oczekiwanych korzyści.

„Ocieplony” wizerunek polityka nie podniósł słupków popularności, nie pomogła mu też ostatnia gafa w Manchesterze, kiedy to jako jedyny wprawdzie zareagował na ulicy na prośbę żebrzącej kobiety, jednak do jej kubka wrzucił zaledwie 2 pensy.

Gest Milibanda odbił się szerokim echem w mediach i sprawił, że jego liczne i pełne „empatii” przemówienia dotyczące poprawy warunków życia ludzi o niskich zarobkach oraz tych znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej, straciły na wiarygodności.

Co gorsza w Eda Milibanda przestali wierzyć także jego partyjni koledzy, którzy zaczynają go obarczać odpowiedzialnością za niepowodzenia partii w sondażach. Nastawienie to z wiadomych względów jest w stanie tylko pogorszyć notowania laburzystów w zbliżających się wyborach.

Niestety nawet coraz częściej pojawiający się na horyzoncie Chuka Umunna, cytowany przez brytyjską prasę wielokrotnie w imigracyjnym kontekście, zaliczył niedawno spektakularną gafę stwierdzając, że przy Downing Street pod nr 10 widziałby najchętniej… „Davida”. Jego natychmiastowe sprostowanie na „Eda” niewiele jednak pomogło.

A ci nastawieni bardziej cynicznie do brytyjskich polityków zastanawiają się, czy przypadkiem „freudowska pomyłka” Umunny nie jest przejawem jego ukrytych zamiarów co do zmiany frakcji.

Niemniej jednak potknięcia, z którymi mamy do czynienia ostatnio w Partii Pracy przekładają się już nie tyle na rozczarowanie, co materiał do żartów.