FELIETON: DNA nie oszukasz!

Janka zawsze kochała się w szczupłych facetach, którzy przypominali jej ojca. Mimo że tak naprawdę miała z nim bardzo ciężkie relacje. Od dzieciństwa był bardzo wymagający, w jej domu rodzinnym panował niemal wojskowy dryl. Janka miała duszę artystyczno-bałaganiarską i nijak nie mogła się z ojcem dogadać, a zza drzwi ich domu często słychać było awantury. Jednak jej pierwsza poważna miłość – chłopak z tego samego liceum, który chodził do klasy wyżej – posiadał również wszelkie znamiona wytrawnego despoty. Janka zawsze dużo czytała, i doskonale zdawała sobie sprawę, że jej artystyczny duch powinien szukać ukojenia u mężczyzn, którzy są łagodni, zrozumieją jej rozchwiane emocje i będę wsparciem. Niestety Janka miała DNA swojej matki. Uległa, wrażliwa plastyczka, trochę malarka, trochę poetka związała się z silnym, despotycznym wojskowym, który w pogardzie miał jej delikatną duszę. Tak samo Janka – chciała mieć zdrowe relacje z mężczyznami, a pchało ją w ramiona twardych, niewrażliwych facetów. Jak matkę.

A Ola? W jej rodzinnym domu dziwne panowały stosunki. Ojciec sprzątał, gotował, chodził na wywiadówki, a matka… leżała, rozkazywała i… pachniała. Nic więcej. Taka sama jest Ola. Z grona setki przystojnych mężczyzn wyłowi bez pudła najbardziej pracowitego, uległego i spokojnego domatora. I ona – jak kiedyś matka w domu – leży i pachnie, a jej faceci za nią w domu robią wszystko: sprzątają, prasują, przynoszą kwiaty, i cieszą się z tego, że Ola od czasu do czasu łaskawie pozwoli się gdzieś zabrać na kolację. I szaleją za nią, oczywiście.

Pewnego dnia spotkałyśmy się w trójkę – jak to zwykle w soboty bywa – u mnie. Zorganizowałam „wieczór indyjski” – miałyśmy razem gotować, pić hinduskie piwo i poplotkować – jak zawsze. Pierwszy dzwonek – to ostatni mąż Oli: „przyniosłem zakupy, kupiłem wam piwo, tu są kwiaty  – nie zapomnij wlać odżywki do wazonu, żeby długo się trzymały” – powiedział na jednym oddechu. „A gdzie jest Ola?” – zapytałam co nieco naiwnie. „Ola… no wiesz, jaka ona jest delikatna. Musi sobie zrobić kąpiel i się przygotować” – odparł ostatni mąż Oli. Nie pytałam już o nic. Znałam ten scenariusz na pamięć – Jarek zrobił zakupy, posprzątał dom, i jeszcze chciał nam pomóc gotować – żeby jego ukochana Ola za bardzo się nie przemęczała. Jednym słowem – dzień jak co dzień. Ale nie dla każdego. Gdzieś z dołu domu zaczęłam słyszeć podniesione głosy. Zwłaszcza jeden  -znany mi ochrypły, rozkazujący żołnierski ton należał do niejakiego Damiana. Męża Janki, rzecz jasna. Któż inny godziłby się na takie traktowanie? Zdenerwowana i zażenowana jak zwykle Janka wpadła do mojego mieszkania. Bez tłumaczenia o co pokłóciła się z Damianem – od razu wzięła się do gotowania z przepraszającym grymasem twarzy. Pachnąca, pięknie ubrana Ola wkroczyła na niebotycznie wysokich szpilkach do mojego mieszkania po dwóch godzinach. Od razu nalała sobie wina i rozlokowała się wygodnie na kanapie.

Ot dwa przeciwstawne bieguny. Dwa odwrotne kombinacje DNA. A ja obie je lubię tak samo i zawsze przymykam oko na wszystkie ich wady, a widzę jedynie zalety. Ja geny odziedziczyłam po mamie. I tacie. Obydwoje zawsze kochali ludzi i wszystko im wybaczali…

Ilona Korzeniowska