Felieton: Decyzja Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości nie zatrzyma turystyki zasiłkowej

Po tym, jak Europejski Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że imigrantka z Rumunii nigdy niepracująca w Niemczech, nie ma prawa do pobierania zasiłku w tym kraju, w Wielkiej Brytanii zaczęto się zastanawiać nad tym, jak ta decyzja może wpłynąć na ograniczenie turystyki zasiłkowej na Wyspach.

Decyzja Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości jest uznawana za punkt zwrotny w polityce Unii Europejskiej wobec imigrantów.

W czasie zaognionej debaty trwającej obecnie na Wyspach na temat ograniczenia liczby obcokrajowców przybywających do Wielkiej Brytanii, decyzja Trybunału nabrała szczególnej wartości.

Zgodnie z nią bezrobotni imigranci, którzy nie podjęli jeszcze pracy w kraju, do którego przyjechali, mogą nie otrzymać zasiłku.

Eurosceptycy uważają decyzję Trybunału za bezprecedensową. Ich zdaniem dowodzi ona tego, że dotychczasowa nieustępliwość unii w sprawach imigracji może zostać złamana.

Daje to z kolei brytyjskim eurosceptykom nadzieję na to, że wywarcie większej presji na Brukselę w tej sprawie pozwoli wprowadzić zasady regulujące liczbę imigrantów przyjeżdżających do Wielkiej Brytanii.

Z kolei entuzjastyczni zwolennicy Wspólnoty twierdzą, że David Cameron powinien zrezygnować z kampanii mającej na celu wprowadzenie ograniczeń w związku ze swobodnym przepływem osób w UE, gdyż problem da się rozwiązać decyzją Trybunału, a nie wprowadzaniem nowych regulacji, na które unia nie chce się zgodzić.

Jak twierdzi Manfred Weber, przewodniczący Europejskiej Partii Ludowej w Parlamencie Europejskim „państwa członkowskie są w posiadaniu wielu legalnych narzędzi do tego, aby nie pozwolić na wykorzystywanie swojego systemu socjalnego”.

Jego zdaniem decyzja Trybunału była „jasnym sygnałem wysłanym do państw członkowskich oraz do brytyjskiego premiera w szczególności”.

Nie jest jednak prawdą, że imigrantka z Rumunii, której odmówiono pomocy socjalnej w Niemczech, nie będzie mogła otrzymywać w tym kraju wszystkich zasiłków.

Odmówiono jej prawa do pobierania dodatkowego zasiłku (w wysokości 300 funtów miesięcznie) do tych, które już otrzymywała włączając zasiłek na dziecko (150 funtów miesięcznie) oraz świadczenia alimentacyjne na dziecko (100 funtów miesięcznie).

Jak zauważają jednak wnikliwi krytycy, najbardziej istotną kwestią jest to, że decyzja Trybunału dotyczy jedynie bezrobotnych imigrantów i nie zabrania pobierania różnego rodzaju zasiłków przez już zatrudnionych.

Brytyjski rząd mówi o zasiłkach, jakby dotyczyły one jedynie bezrobotnych, jednak system opieki socjalnej duże kwoty przeznacza na pomoc finansową dla tych, którzy pracują i często jest ona mylona z ulgami podatkowymi.

Dochodzi nawet do sytuacji, gdy zatrudnione osoby otrzymują zasiłki, które przekraczają wysokość ich pensji.

Pojawiają się zatem głosy, że Wielka Brytania powinna starać się być gospodarką wysokich wynagrodzeń bazującą na wysokiej produktywności, a nie gospodarką wspierającą nisko opłacanych pracowników uzależnionych od masowej migracji niskowykwalifikowanej siły roboczej z krajów ubogich.