Biały równy, Czarny równiejszy

Czy zastanowiło Cię kiedykolwiek, Drogi Czytelniku, dlaczego czarne pionki w szachach muszą ustępować białym? Już od dzieciństwa wbija się nam podział na Czarne i Białe, tj. że Czarne jest „be”, a Białe „cacy”.

W efekcie, być czarnym charakterem jest nieludzkie, czarną owcą aspołeczne, ale białym krukiem nobilitujące. Dorastamy więc mocno spaczeni, gdyż nie zauważamy jak przechlapane w białym otoczeniu mają tzw. Czarni. Wiedzą coś o tym Czarni na Wyspach, wiedzą też o tym nasi rodzimi Czarni w sutannach: pierwsi padają ofiarami np. rasizmu, drudzy ofiarami pomówień, np. o pedofilię. Ale czy to nasza wina, że trochę kwasu psuje całe ciasto?
Na szczęście, znalazły się w obozie Białych jednostki wiedzione miłosierdziem wobec Czarnych bliźnich; one to postanowiły wprowadzić w życie ochronne reguły przed Białasami, czyli zasadniczo przed samymi sobą. W języku urzędowym, te reguły zwiemy Polityczną Poprawnością. To dzięki niej wszystko stało się prostsze, a przede wszystkim „sprawiedliwsze”: gdy np. oburzony, biały ojciec krzyknie: „Moją córkę zgwałcił Czarnuch!” – w myśl Politycznej Poprawności, Czarny za gwałt pójdzie do pierdla na dwa lata, a ojciec za rasistowskie szykany na trzy. W myśl tej samej zasady, gdy Czarny np. napoi na plebanii 15-latkę alkoholem, a później będzie ją molestował „czarno na białym”, dostanie „surowy” wyrok w zawieszeniu, zaś małolata zawieszenie ze szkoły. Dlaczego tak? Bo czyż małolata nie wie, że alkohol dla nieletnich jest zabroniony? Oto tym sprytnym zabiegiem sprawiono, że teraz wszyscy doskonale wiemy co wypada mówić i myśleć – przecież lepiej zadusić w sobie swoje poglądy niż wyjść na rasistę lub, nie daj Boże, obrazić czyjeś uczucia religijne! Aż się chce odetchnąć z ulgą, że wielka, iście czarna dziura w prawie została wreszcie zalepiona! A może zakitowana…? Są jednak tacy, którzy w owej Poprawności widzą szansę, by jednych oczernić, podczas gdy innych wybielić. Są też jeszcze inni, którym Poprawność widzi się jako „przewrażliwienie na kolor czarny”. Za przykład tych ostatnich niech posłuży pewien mój znajomy, niejaki Witold: do obowiązków Witka w jego pracy jako sandwich-mana należą coweekendowe zakupy w supermarkecie. Zdarzyło się raz chłopinie, że przeciągnął strunę i pod market zajechał punkt 16:00, a tam ochroniarz mówi mu „Sorry, closed”. -Szefowa mnie zabije! – pomyślał zdesperowany na wejściu Wicia. I tu w sukurs przyszła mu, a jakże, Poprawność: w hallu stał rząd automatów telefonicznych, a przy jednym z nich gość wiszący na słuchawce. Na szczęście dla Wicii, gość był czarny. – Excuse me – Witold zmienił nagle front.  – Chciałbym wykonać telefon, please. Jednak ochroniarz przejrzał go na wylot: „Nie ze mną te numery, Bruner” – zdawał się mówić, choć Klosa pewnie nie widział. Ale Wicia też nie w ciemię bity, bo zaripostował: „Zaraz, zaraz! To Czarny może dzwonić, a ja, zwykły Białas, już nie? To ja niby gorszy?”. Podziałało w mig, a Wituś dopiął swego: zakupy zrobił, z pracy nie wyleciał… I co Ty o tym wszystkim sądzisz, Drogi (zapewne biały) Czytelniku? Czy uważasz, że Poprawność jest poprawna? Żeby się tylko nie okazało, że z takimi podwójnymi standardami zostaniemy sto lat za Murzy… o pardon, za Czarnymi.
 

Jacek Wąsowicz