Bajka o zakazach, hormonach i innych farmazonach

Dawno, dawno temu, za górami, za lasami było sobie pewne królestwo. Wszyscy dworzanie, dworzanki, rycerze oraz plebs mieszkali w warownym zamku i umówili się, że każdy będzie szanował każdego, a przede wszystkim swoje odmienności. Postawili temu tylko jeden warunek: żadna odmienność nie może odbijać się na drugim mieszkańcu królestwa.

I mieszkali sobie szczęśliwie, a ich królestwo słynęło na całą okolicę ze swobód obywatelskich. Oto rycerz Sławobor we własnej komnacie powiesił sobie krzyż, giermek Dobromil powiesił ikonę, paź Walisław gołą niewiastę, a kmieć Borzydar zostawił gołą ścianę. W wieży zamkowej mieszkały dworzanki Jagna, Bogna i Zbychna.

Jagna i Bogna bardzo chciały zajść w ciążę, zaś waćpanna Zbychna nie. Jagna miała swego młodzieńca, Bogna nie miała nikogo, więc myślała o in vitro, zaś Zbychna wpadła, więc myślała o usunięciu ciąży. W narożnych komnatach zamku mieszkali Śmiętomir i Świętopełek.

Świętomir pojął za żonę Jagnę – Świętopełek pojął Zbyszka. Choć wszystkich mieszkańców królestwa było niemało, nikt nikomu nie zaglądał do komnaty, jedni drugim nie wchodzili w paradę i wszyscy żyli w idealnej zgodzie.

Pewnego dnia, Sławobor dowiedział się, że większość mieszkańców zamku – tak jak on sam – również wiesza w swoich komnatach krzyże. Poszedł wtedy do króla z pomysłem, by na głównym dziedzińcu oraz we wszystkich salach balowych zamku zawiesić krzyże.

Król, jako że chciał spełniać wolę swych poddanych, zarządził, aby wydać na ten cel worek złotych monet ze skarbca królestwa. Następnego dnia, Jagna spostrzegła, iż większość niewiast w królestwie – tak jak ona sama – zachodzi w ciążę ze swymi młodzieńcami oraz, że większość z nich (tak jak ona), nie usuwa ciąży.

Poszła wtedy do króla z pomysłem, by prawnie zakazać aborcję oraz in vitro. Król, jako że chciał spełniać wolę swych poddanych, zarządził skarbnikowi wydać jeden worek złotych monet na specjalną komisję, która miała opracować rozmaite programy prorodzinne, drugi worek na wdrożenie powyższych programów w życie, trzeci worek na walkę z in vitro oraz worek czwarty na Gwardię Antyaborcyjną.

Następnego dnia, Świętomir zauważył, że większość mieszkańców królestwa – tak jak on sam – żeni się z dworzanami płci przeciwnej. Poszedł wtedy do króla z pomysłem, by prawnie zakazać związków homo.

Król, jako że chciał być dobrym królem, rozkazał sięgnąć do skarbca królestwa, ale wtedy skarbnik pokłonił mu się w pas i w wielkiej trwodze odrzekł, że złotych monet nie starczy już nawet na królewskie żłobki, zbroje dla rycerzy oraz lecznicze zioła dla starców. W królestwie zawrzało.

Dawni kompani stali się wrogami, przyjaciółki – nieprzyjaciółkami, zaś akuszerki, rycerze i starcy ogłosili strajk generalny. I tym oto sposobem, onegdaj szczęśliwe i wolne królestwo stało się królestwem waśni, nienawiści i wzajemnej pogardy.

A następnego dnia, skoro tylko kogut zapiał, na głównym dziedzińcu zamku stanął nadworny błazen, publicznie nażarł się hormonów, po czym oznajmił wszem i wobec, że od dziś nie jest już błaznem, a Błazenadą. I wypowiedziała Błazenada królewską umowę o pracę i poszła w świat szeroki szukać lepszej krainy.

Jacek Wąsowicz