Amy Winehouse: przerosła ją własna sława

Amy Winehouse była niesamowitym zjawiskiem, ponieważ wśród plastikowych „gwiazdeczek” okazała się najprawdziwszą artystką. Zawód miłosny oraz pociąg do alkoholu i narkotyków sprawiły, że Amy nie ma już wśród nas.

Fortuna jest okrutna i nieustępliwa gdy zabiera nam najlepszych artystów naszych czas zapraszając ich do słynnego klubu 27. To chyba największa ironia w historii ludzkości, że tak wielu wspaniałych muzyków odeszło w wieku 27 lat. Jako jedna z ostatnich dołączyła do niego Amy Winehouse i jeśli istnieje niebo, to właśnie gra koncert z innymi członkami tego osobliwego klubu: Janis Joplin, Jim Morrison, Kurt Cabain czy Jimi Hendrix.

Amy Winehouse urodziła się 14 września 1983 roku w Londynie w rodzinie żydowskiej. Jej ojcec – Mitchell jest taksówkarzem, a mama – Janis jest farmaceutką. Amy miała jeszcze starszego brata – Alexa.

Rodzina Amy miała długie tradycje muzyczne, wielu z jej wujków było profesjonalnymi muzykami jazzowymi. Jej babcia Cynthia była wokalistką, która swego czasu umawiała się z angielskim saksofonistą Ronniem Scottem. To właśnie jej babcia zasugerowała wnuczce, żeby zaczęła kształcić swój talent muzyczny w szkole The Susi Earnshaw Theatre School. Tam założyła swój pierwszy zespół o nazwie Sweet ‚n’ Sour, a niedługo później dostała się do Sylvia Young Theatre School, gdzie kontynuowała edukacje muzyczną. Ze szkoły jednak została wydalona za „noszenie pierścionka” w nosie”. Swoją edukację dokończyła w BRIT School.

Muzyka

Na gitarze zaczęła grać w wieku 13 lat bawiąc się właściwie instrumentem jej starszego brata. Rok później dostała swoją własną gitarę, na której zaczęła komponować swoje pierwsze piosenki. Karierę zrobiła między innymi dzięki swojemu koledze Tylerowi Jamesowi, który wysłał jej nagrania do wytwórni płytowej A&R. Wtedy Amy już regularnie śpiewała jazz w klubie Cobden w Londynie. Ostatecznie Winehouse związała się z wytwórnią Island należącą do koncernu Universal.

Po prostu Frank

Jej debiutancki album „Frank” został wydany w 20 października 2003 roku, wyprodukowany został przez Salaama Remi. Wszystkie piosenki zostały napisane przez Amy, a cały krążek był utrzymany w stylistyce bardzo mocno zainspirowanej muzyką jazzową. „Frank” został bardzo dobrze przyjęty przez krytyków, którzy porównywali melodyjny głos Amy do takich wokalistek jak Sarah Vaughan czy Macy Gray.

W 2004 roku artystka została nominowana do BRIT Awards w kategorii „najlepsza wokalistka solowa”. W tym samym roku jej debiutancki album pokrył się platyną, a sama Amy zdobyła nagrodę dla najlepszego twórcy tekstów Ivor Novello.

Chcesz dowiedzieć się więcej? Wejdź na LAJT (lajt.co.uk)

Chcesz poznać więcej tajemnic gwiazd? Chciałbyś schudnąć, a nie wiesz jak się do tego zabrać? Najnowsze trendy, plotki, romanse, skandale, skuteczne diety, rozrywka tylko na LAJT (lajt.co.uk)