Agresja od najmłodszych lat

Eskalacja agresji wśród młodzieży, zarówno w szkole jak i poza nią coraz częściej znajduje odzwierciedlenie w mediach w postaci komunikatów i artykułów prasowych. Ostatnio wstrząsnęła mną informacja o morderstwie jednego z uczniów szkoły angielskiej przez innych uczniów. Powód był prozaiczny: telefon. To wystarczyło, aby pozbawić kogoś życia.

Jak rozmawiać z dziećmi o seksie >>

Alkoholizm naszego dziecka >>

Dlaczego młodzi ludzie tak łatwo atakują swoich rówieśników? Nie liczą się z konsekwencjami?
Na te pytania nie starczy jedna odpowiedź. Nie można wszystkiego zrzucić na zgubny wpływ telewizji czy też gier komputerowych. Na pewno w jakimś stopniu tam leży wina w fascynacji agresją, ale przecież w pewnym momencie każdy człowiek zaczyna odpowiadać za woje wybory i życie. Nie można mówić że 16-latek, a nawet młodsza osoba nie wiedziała, że bijąc może przyczynić się do uszczerbku na zdrowiu danej osoby czy też do jej śmierci. Przecież nawet przed erą tak powszechnych mediów młodzi popełniali takie czyny.

Jednak teraz świat i otaczająca nas rzeczywistość to jedno wielkie niebezpieczeństwo. Niektórzy nawet obawiają się zwrócić uwagę nastolatkowi, w ich głowie krąży tylko jedno: mogą mi coś zrobić. Może to jest właśnie przyczyna poczucia bezkarności, wiedząc, że reakcja nie będzie adekwatna do popełnionych czynów pozwalają sobie na coraz więcej. Czyż nie słyszymy o 11-latkach lub młodszych dzieciach dręczących rówieśników, a nawet starsze osoby? Jednak często sytuacje te są tylko i wyłącznie podsumowywane rozmową i pouczeniem. Dlatego im starsze dziecko, tym bardziej czuje się bezkarne i gotowe na łamanie kolejnych zakazów i granic.
Jeżeli już wspomniałam o zakazach i granicach, one też się zmieniły, obecnie wiele rzeczy jest akceptowanych lub nie dyskutuje się o nich i nie potępia publicznie, bo mogłoby to zostać źle odebrane. I w taki sposób wiele problemów zostaje przemilczanych, a osoby, które starają się w jakiś sposób mówić o tym niejednokrotnie są potępione.

Ważne jest też jaką rolę w tym wszystkim odgrywają rodzice, nauczyciele i wychowawcy. Przecież agresja naszych dzieci w stosunku to innych osób ma jakiś powód. Jednak z moich dzisiejszych obserwacji wynika, że rodzice i nauczyciele mają coraz mniejszą możliwość kontrolowania swoich dzieci. Podczas rozmowy z jedną z nauczycielek, dowiedziałam się, że najpierw myśli o tym, jakie będą konsekwencje tego kiedy zwróci uwagę jakiemuś uczniowi. Po pierwsze, rodzice, którzy często myślą, że nauczyciel staje przeciwko nim i nie chcą przyjąć do wiadomości ich osądu. Po drugie, czy nie będzie to odebrane jako znęcanie się. Mówiła, że czasami wolała zrezygnować z walki, gdyż wiedziała, że jest to walka z góry skazana na przegraną. Kolejny punkt na liście społecznego przyzwolenia.

Dzieciaki wiedząc, że są bezkarne, pozwalają sobie na o wiele więcej.
Istotne jest również to, że nasze dzieci mają potrzebę przynależenia do grupy rówieśniczej, często w takich grupach jednym z elementów akceptacji jest udział w różnych grach i zabawach związanych z agresją. Grupy organizują walki bądź też nagonki na słabszych i młodszych. Często osoby, które nie chcą być odrzucone aktywnie uczestniczą w takich akcjach, nie myślą o konsekwencjach, ale o chwilowej satysfakcji.
Kolejnym problemem jest fakt, że młodzież ma dziś w rękach ogromne narzędzia: telefony z kamerami i aparatami oraz Internet i portale społecznościowe, w których coraz częściej pod profilami różnych osób pojawiają się obraźliwe komentarze, zdjęcia lub nagrania osób w kompromitujących ich sytuacjach. Często takie działania doprowadzają do tragedii, której skutkiem jest śmierć osoby szykanowanej.

Trudno znaleźć jednoznaczne przyczyny eskalacji przemocy wśród młodzieży, jedno jest pewne, należy zrobić wszystko, aby to zjawisko nie rosło. Pamiętajmy, że ważniejsza od interwencji jest prewencja/zapobieganie. I tu w gestii nas dorosłych, rodziców, opiekunów i nauczycieli leży działanie. Ważne jest również, aby nie szczędzić środków finansowych oraz czasu. Pomóżmy naszym pociechom rozładować agresję. Istnieją przecież kluby, w których bezpiecznie będą mogli uczyć się sztuk walki, ale nie w celu skrzywdzenia kogoś, ale samoobrony. Dobrym pomysłem są zajęcia na ściankach wspinaczkowych, równie ważne są centra dla dzieci oraz świetlice. Ważne jest również, jaki my będziemy dawać przykład, przecież wielu zachowań dzieci uczą się od rodziców i osób dorosłych.
Adriana Paszkiewicz, wychowawca, pedagog
Fot. Thinkstock

Jak rozmawiać z dziećmi o seksie >>

Alkoholizm naszego dziecka >>

Miałeś wypadek? Możesz dostać odszkodowanie >>