WYBORY 2014: Przewodnik polityczny. Na kogo zagłosujesz?

Wybory do Parlamentu Europejskiego i rad lokalnych już 22 maja. Szacuje się, że w UK do urn uda się blisko pół miliona Polaków. Dla tych, którzy chcą wziąć udział w głosowaniu, ale nie są pewni, kogo poprzeć, publikujemy przewodnik po programach czterech największych brytyjskich partii.

PARTIA KONSERWATYWNA

Opowiada się za renegocjacją warunków członkostwa Wielkiej Brytanii w Unii Europejskiej. Nowe zasady współpracy mają zostać poddane pod referendum w 2017 r. Konserwatyści gotowi są pozostać w Unii, jeśli uznają nowe warunki za korzystne, a jednym z postulatów jest możliwość ograniczenia napływu imigrantów z innych krajów UE.

Partia Konserwatywna to jedna z najstarszych formacji politycznych na Wyspach. Wygrała ostatnie wybory do Europarlamentu w 2009 r., a rok później wybory do Izby Gmin. Wspólnie z Partią Liberalnych Demokratów tworzy dziś brytyjski rząd. Premierem i liderem Konserwatystów jest David Cameron.

Postulaty:

Partia Konserwatywna uznaje się za partię centro-prawicową i euroreliastyczną. Najwięcej uwagi poświęca możliwości renegocjacji warunków członkostwa w Unii Europejskiej, a jednocześnie promuje korzyści, jakie niesie udział we wspólnym rynku. Konserwatyści opowiadają się za:

– Europą suwerennych państw, ściśle współpracujących w ramach wolnego rynku,

– utworzeniem strefy wolnego handlu przez Unię Europejską i Stany Zjednoczone,

– poddaniem wszelkich zmian traktatów europejskich pod referendum,

– zmniejszeniem unijnego budżetu, w tym środków na fundusze europejskie,

– ograniczeniem imigracji do UK z innych krajów Unii Europejskiej,

– niewstępowaniem UK do strefy euro,

– pozostaniem UK poza procesem pogłębiającej się integracji gospodarczej i politycznej w Unii Europejskiej, przy czym taka integracja innych państw byłaby do zaakceptowania,

– niezacieśnianiem współpracy w ramach wspólnej polityki zagranicznej i obronnej Unii Europejskiej, kompetencje te powinny zostać zarezerwowane dla poszczególnych państw,

– rozszerzeniem Unii Europejskiej o nowe państwa, w tym kraje Partnerstwa Wschodniego (Ukraina, Mołdawia, Gruzja).

Program dalszych działań Partii Konserwatywnej wobec UE ma opierać się na przeglądzie relacji UK-UE, który zakończy się w 2014 r. Część konserwatystów uważa, że Wielka Brytania powinna natychmiast opuścić Unię Europejską, część uważa członkostwo za bardzo korzystne. Wobec podziałów we własnej partii premier uznał, że UK powinna mieć prawo decydowania, w których obszarach chce współpracować, a w których nie.

Dotychczasowa praca w Parlamencie Europejskim:

Konserwatyści mają w Parlamencie 26 europosłów (jedna posłanka przeniosła się z UKIP w lutym 2013). Zasiadają w stworzonej przez siebie grupie Europejskich Konserwatystów i Reformatorów. Opowiada się ona za wolną przedsiębiorczością, wolną i sprawiedliwą konkurencją, minimalnymi regulacjami ze strony Unii, przeciwko pogłębianiu integracji europejskiej, za zasadą działania jak najbliżej obywateli, utrzymaniem silnych relacji ze Stanami Zjednoczonymi i NATO, kontrolą imigracji, równym traktowaniem wszystkich państw członkowskich.

Partia Konserwatywna a Polska:

W Parlamencie Europejskim Konserwatyści zasiadają wspólnie z Polakami z Prawa i Sprawiedliwości oraz Polski Razem (kiedyś Polska Jest Najważniejsza).
Wraz z otworzeniem granic UK dla Rumunów i Bułgarów na pierwszy plan wysunął się w partii postulat ograniczenia imigracji. Siłą rzeczy fala populistycznych wypowiedzi, w tym także autorstwa premiera Camerona, nie ominęła Polaków i niewielu przyjęło do wiadomości, że była to raczej wewnętrzna rozgrywka z UKIP, a nie rzeczywista niechęć do Polaków. Wspólne interesy Partii Konserwatywnej i Polski w Unii Europejskiej to polityka energetyczna, szczególnie opozycja wobec regulowania na poziomie unijnym wydobywania gazu łupkowego, a także sprzeciw wobec narzucania przywództwa w UE przez państwa strefy euro. Ostatnio do wspólnych problemów dołączyła także kwestia ukraińska.

Do kwietnia zeszłego roku przy Partii Konserwatywnej istniała grupa Conservative Friends of Poland.

PARTIA PRACY

Partia Pracy (Labour Party) opowiada się za aktywnym udziałem w pracach Parlamentu Europejskiego, broni koncepcji Europy socjalnej: m.in. praw pracowników i niezmniejszania wydatków na zasiłki. Lider Labourzystów Ed Miliband zapowiedział, że referendum w sprawie członkostwa UK w UE ogłosiłby tylko w sytuacji, gdyby Bruksela miała przejmować kolejne uprawnienia od rządu w Londynie.

Partia Pracy funkcjonuje w UK od ponad stu lat. Ostatnimi premierami wywodzącymi się z tej formacji byli Tony Blair i Gordon Brown, którzy rządzili w latach 1997-2010. W tej chwili Labour Party jest na pierwszym miejscu w sondażach przed wyborami do Parlamentu Europejskiego, wyprzedzając o 1 proc. UKIP. Prowadzi też w sondażach przed przyszłorocznymi wyborami do Izby Gmin.

Postulaty:

Partię Pracy uznaje się za partię centro-lewicową i w zasadzie proeuropejską. Jeszcze kilka lat temu opowiadała się nawet za przyjęciem przez Wielką Brytanię wspólnej waluty. Dziś Labour Party jest dużo ostrożniejsza ze względu na ogólny wzrost poziomu eurospcetycyzmu w UK. Partia Pracy najwięcej uwagi poświęca kwestiom społecznym.

Labourzyści opowiadają się za:

– współpracą z europejskimi partnerami, aby razem stawiać czoła wyzwaniom i problemom gospodarczym,

– obroną Europy socjalnej, sprawiedliwości, równości i równouprawnienia, dobrobytu i sprawiedliwości społecznej,

– ochroną praw osób niepełnosprawnych, pracowników i konsumentów,

– redukcją emisji dwutlenku węgla i walką ze zmianami klimatu,

– referendum w sprawie członkostwa w Unii – tylko jeśli nastąpiłaby zmiana traktatów i Wielka Brytania musiałby przekazać kontrolę na kolejnymi uprawnieniami Brukseli (np. podatki, wspólna polityka zagraniczna),

– państwowym NHS-em, nawet gdyby po podpisaniu umowy o wolnym handlu pomiędzy UE i USA pojawiła się możliwość lub konieczność prywatyzacji.

Więcej informacji o programie Labour Party w Europie można znaleźć na stronie Europejskiej Partii Pracy.

Dotychczasowa praca w Parlamencie Europejskim: 

Europosłowie brytyjskiej Partii Pracy tworzą Europejską Partię Pracy, która należy do europejskiej formacji pod nazwą Grupa Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów (m.in. z polską partią SLD-UP).

Labour a Polska:

Za rządów Labour Party zdecydowano, że granice UK będą otwarte dla pracowników z Europy Środkowej i Wschodniej, choć wielu Laburzystów dziś uznaje to błąd, bo nie spodziewali się, że przyjedzie nas aż tak wielu.

Przy Labour Party powstała w 2009 r. grupa Labour Friends of Poland. Nie była ona jednak nigdy szczególnie aktywna.

LIBERALNI DEMOKRACI

Partia Liberalnych Demokratów jest zwolennikiem integracji europejskiej. Popiera ideę referendum i chce w nim głosować za pozostaniem w UE, ponieważ wierzy, że członkostwo w Unii Europejskiej przynosi UK wiele korzyści, przede wszystkich gospodarczych. Liberalni Demokraci jako jedyni wyraźnie powiedzieli, że otwarcie granic dla imigrantów z Europy Środkowej i Wschodniej było korzystne dla brytyjskiej gospodarki.

LibDems mają swoje korzenie w jednej z najstarszych formacji politycznych w UK, jednak przez cały XX wiek byli trzecią siłą brytyjskiej polityki i w praktyce pozostawali na marginesie. Dopiero wybory w 2010 r. i koalicja z konserwatystami dały im szansę na współrządzenie Wielką Brytanią. Lider Liberalnych Demokratów Nick Clegg jest obecnie wicepremierem, a jego partia kieruje kilkoma rządowymi resortami m.in. ministerstwem biznesu i innowacji oraz ministerstwem ds. energetyki i zmian klimatycznych.

Postulaty:

Partię Liberalnych Demokratów zalicza się do partii liberalnych i proeuropejskich. Opowiada się za aktywną i trwałą współpracą z partnerami europejskimi oraz silną Wielką Brytanią w silnej Europie. Według LibDems, dzięki Unii w UK powstało 3 mln miejsc pracy, a członkostwo we wspólnocie pomaga m.in. w zwalczaniu przestępczości, wspólnej walce ze zmianami klimatycznymi. Dodatkowo napływ imigrantów wspomaga brytyjską gospodarkę. LibDemsi uważają, że wyjście z Unii oznaczałoby powrót do problemów gospodarczych, utratę miejsc pracy, utrudniłoby studentom udział w programach wymiany zagranicznej i spowodowałoby izolację Wielkiej Brytanii.

LibDems opowiadają się za:

– zorganizowaniem referendum w sprawie brytyjskiego członkostwa w UE,

– głosowaniem za pozostaniem we wspólnocie, gdyż członkostwo w UE gwarantuje UK silną pozycję w Europie i na świecie,

– współpracą w ramach UE z innym państwami członkowskimi m.in. przy zwalczaniu przestępczości i ochronie środowiska,

– podpisaniem umowy o wolnym handlu między UE i USA, co da UK dodatkowe 10 mld euro dochodów, a także podpisaniem takiej umowy z Japonią, co przyniesie 5 mld dochodów,

– zmniejszeniem wydatków UE i przekierowaniem ich na tworzenie miejsc pracy, infrastrukturę transgraniczną, gospodarkę cyfrową, fundusze dla małych firm i nowoczesne technologie,

– likwidacją podwójnej siedziby Parlamentu Europejskiego,

– wyłączeniem małych firm spod niekoniecznych regulacji europejskich – tam, gdzie będzie to możliwie,

– liberalizacją europejskiego sektora usług i usług online.
Dotychczasowa praca w Parlamencie Europejskim:

LibDems należą do frakcji liberałów (Grupa Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy – ALDE), która opowiada się za pogłębianiem integracji europejskiej, rozszerzeniem strefy euro, ochroną wolności obywatelskich, zieloną gospodarką, reformą budżetu UE, zwalczaniem homofobii i skuteczniejszym wdrażaniem unijnego prawodawstwa w państwach członkowskich. W grupie ALDE nie ma w tej chwili polskiej partii.

Liberalni Demokraci a Polska:

Liberalni Demokraci są partią proimigracyjną i jako jedyni wyraźnie powiedzieli, że otwarcie granic dla imigrantów z Europy Środkowej i Wschodniej było korzystne dla brytyjskiej gospodarki, a ograniczenie imigracji byłoby szkodliwie i nielegalne. Lider partii poparł jednak Davida Camerona, gdy ten chciał ograniczyć wypłacanie zasiłków na dzieci, jeśli mieszkają one w Polsce. Nick Clegg zaznaczył jednak, że takie zasady miałby obowiązywać nie tylko wobec Polaków, ale wobec wszystkich obywateli UE.

UKIP
United Kingdom Independence Party (UKIP), czyli Partia Niepodległościowa Zjednoczonego Królestwa, popiera ścisłą kontrolę imigracji i wyjście Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej. Partia ta uważa, że tylko poza Unią można rozwiązać niezliczone problemy Brytyjczyków. W poprzednich wyborach do Parlamentu Europejskiego uzyskała drugi wynik.

UKIP istnieje od 1993r., poza Parlamentem Europejskim reprezentowana jest w brytyjskiej Izbie Lordów i Zgromadzeniu Północnoirlandzkim. Jej liderem jest Nigel Farage.

Postulaty:
UKIP jest partią prawicową i eurosceptyczną, najwięcej uwagi poświęca imigracji, ponieważ uważa, że osoby osiedlające się w UK zagrażają miejscom pracy, nadwyrężają możliwości brytyjskiej służby zdrowia i szkół publicznych, a ponadto polityka Unii Europejskiej pozwala na niekontrolowany wjazd do UK przestępców i kryminalistów.

Partia Niepodległościowa twierdzi, że tylko wyjście z Unii Europejskiej pozwoli odzyskać pełną kontrolę nad tymi zjawiskami i opowiada się za:

– Europą suwerennych państw

– natychmiastowym ogłoszeniem referendum na temat członkostwa Wielkiej Brytanii w Unii Europejskiej, w którym UKIP opowiedziałby się za opuszczeniem UE, aby odzyskać kontrolę nad granicami

– przywróceniem parlamentom narodowym uprawnień przekazanych do instytucji unijnych (w tym: kontroli nad imigracją, polityką zatrudnienia, zasadami prowadzenia biznesu, usługami finansowymi, rybołówstwem, rolnictwem, prawem i porządkiem publicznym)

– niedopuszczeniem do przejęcia kontroli przez Unię nad podatkami i sprawami międzynarodowymi,

– decydowaniem o najważniejszych dla kraju kwestiach na drodze referendum,

– wprowadzeniem wiz dla obcokrajowców,

– wprowadzeniem selekcji imigrantów: wjechać mogłyby osoby, które uzyskałyby odpowiednią ilość punktów,

– przywróceniem pozwoleń na pracę wydawanych imigrantom na określony czas,

– obowiązkowym wykupieniem prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego przez nowych imigrantów i turystów odwiedzających UK,

– przyznawaniem prawa stałego pobytu tylko tym imigrantom, którzy wykazali, że przez pięć (lub siedem) lat utrzymywali siebie i swoją rodzinę samodzielnie, czyli nie pobierali zasiłków, korzystali z prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego (poza NHS), a swoje dzieci kształcili wyłącznie w szkołach prywatnych,

– zniesieniem Europejskiego Nakazu Aresztowania.

Dotychczasowa praca w Parlamencie Europejskim:
UKIP zasiada w Europarlamencie wspólnie z grupą eurosceptyków Europe of Freedom and Democracy (ośmiu posłów), jeden z posłów zmienił przynależność partyjną, a dwóch zasiada jako niezrzeszeni. W Europarlamencie UKIP walczy przede wszystkim przeciw dalszej integracji politycznej i gospodarczej Europy. Partia opowiedziała się przeciwko unijnym regulacjom wydobycia gazu łupkowego.

UKIP a Polska:
Nigel Farage napisał, że również Polska powinna wystąpić z Unii Europejskiej, aby odzyskać swój potencjał ekonomiczny i demokratyczne prawa. W europarlamencie większość posłów UKIP zasiada wspólnie z posłami polskiej partii Solidarna Polska.

Przy UKIP funkcjonuje nieformalna grupa „UKIP Friends of Poland” – Przyjaciele Polski z UKIP. Założyciele grupy określają się, jako konserwatywni libertarianie, są to zarówno Polacy, jak i Brytyjczycy, których „z Polską łączą szczególne więzi sympatii”. Według Tomasza Zajączkowskiego, jednego z inicjatorów, grupa chce „być głosem polskiej mniejszości o poglądach konserwatywno-libertariańskich, dla której wartości głoszone przez UKIP są bliskie, a jednocześnie pokazać, że program libertariański jest korzystny dla większości Polaków mieszkających, pracujących i chcących budować swoje życie w Wielkiej Brytanii”.
—
Programy partii opracowała Kasia Sobiepanek (www.ukpoliticspopolsku.wordpress.com)