Strzeż się Terri F.!

 

 

Grażyna Amrosz-Łomnicka mieszka w Świdniku koło Lublina. Mieszka teoretycznie, bo od wielu lat pracuje za granicą jako opiekunka osób w podeszłym wieku. Ma wyższe wykształcenie, stosowne kwalifikacje i zna języki obce. Pracowała w wielu krajach europejskich, ale nie tylko, bo zarabiała na chleb również w Stanach Zjednoczonych. Tam przebywała najdłużej, bo aż siedem lat. Do tego wszystkiego z każdego miejsca pracy ma znakomite referencje. Dysponując takimi atutami można śmiało iść do którejkolwiek agencji pracy, z niemal stuprocentową pewnością, że praca znajdzie się natychmiast. Po siedmioletnim pobycie na saksach w USA Grażyna wróciła do rodzinnego Świdnika, ale – jak mówi – nie dorobiła się żadnych kokosów. Gros zarobków wysyłała do Polski, część pochłaniały opłaty za mieszkanie i wszystko co z tym związane, a część przeznaczała na pomoc córce. Tymczasem dolar marniał z miesiąca na miesiąc, więc tym samym za każdym razem musiała wysyłać coraz więcej. Kiedy wróciła do Polski uznała, że rzeczywistość zastana przez nią w kraju nie nastraja do odpoczynku. Mogłaby pracować w szkole, ale po opłaceniu wszystkiego niewiele by jej z tych zarobków zostało. Decyzję podjęła w ciągu miesiąca – będzie szukać jakiejś pracy za granicą. Skontaktowała się z pewną agencją, która pośredniczy w zatrudnianiu opiekunek dla osób starszych. Po interview, które wypadło pomyślnie, znalazła się w bazie danych, a niebawem znalazła się i praca. W Wielkiej Brytanii.

 

Osoba, która chciała ją zatrudnić, mieszkanka Londynu Terri F., zadzwoniła do Grażyny i szczegółowo wypytała ją o kwalifikacje. Poinformowała co wejdzie w zakres jej czynności i od kiedy ma rozpocząć pracę. Umówiły się na 17 maja br. Tego dnia Grażyna miała lądować na Heathrow, a Terri miała na nią czekać. Czekała. Natychmiast pojechały do miejsca pracy Grażyny, czyli do domu Terri, na Balmoral Gardens, na West Ealing. Pierwsze wrażenie Grażyny po zobaczeniu domu było nie najlepsze. Wszechobecny brud, zapuszczona łazienka, kilkudziesięcioletnie – z wyglądu – wykładziny, które od czasu ich zakupu nie widziały odkurzacza, prawie zupełny brak mebli. Zapuszczony, zachwaszczony ogród pełen rupieci. Umowa zawarta z Terri opiewała na 200 funtów tygodniowo plus wyżywienie i mieszkanie, czyli osobny pokój. Obowiązki: całodobowa opieka nad 93-letnią matką chlebodawczyni. Podopieczna nie tylko była osobą zniedołężniałą, lecz cierpiała również na demencję starczą. Grażyna nie miała jednak okazji jej poznać, ponieważ staruszki nie było w domu. Terri wyjaśniła, że jej matka przebywa obecnie w domu opieki społecznej i że przyjedzie do domu za tydzień. Powiedziała Grażynie, żeby sobie odpoczęła, coś zjadła, zaaklimatyzowała się i że za tydzień będzie mogła przystąpić do pracy. Grażyna przypomniała sobie, że od rana nic nie jadła, więc udała się do lodówki, ale oprócz półek nie było tam nic. Musiała pójść do sklepu i kupić sobie coś do jedzenia za własne pieniądze.

 

Jeszcze wtedy nie wiedziała, że na wikcie Terri nie tylko nie przytyje, ale wręcz przeciwnie. Minął tydzień, ale podopieczna nie pojawiła się, co Grażynę trochę zdziwiło.

Staruszka, która miała pojawić się w niedzielę, pojawiła się dopiero we wtorek i nie przwiozła ją córka, lecz ambulans z domu opieki społecznej. Córka pojawiła się kilka godzin później.

Wyglądało to tak: Grażyna wysyłała SMS na jej numer, a ta oddzwaniała albo tego samego dnia, albo następnego. I wówczas przywoziła żywność, jakieś środki czystości, ale nie działo się to regularnie i zbyt często. Gdyby nie zaradność Grażyny, jej podopieczna przymierałaby głodem.

 

Kiedy przyszło do wypłaty, Terri nie pojawiła się w umówionym terminie. Spóźniła się o trzy dni. Wypłatę tę trudno jednak określić takim mianem, jeśli wziąć pod uwagę kwotę wymienioną w umowie. Za tydzień pracy zamiast 200 funtów, Grażyna otrzymała tylko 50. Terri tłumaczyła, że na razie nie ma więcej, bo jej córka, która studiuje w Bristolu, miała jakieś niespodziewane wydatki. Później Terri przez dwa, trzy dni się nie pojawiała, po czym wpadała na chwilę zostawiając jakieś symboliczne zakupy. Tymczasem znów zaistniał problem z wypłatą. Terri nie zapłaciła za kolejny tydzień i następny również. Na SMS-y Grażyna odpowiadała, że jutro, że za dwa dni, za trzy albo wpadała do domu, jak po ogień i lamentowała, że musi codziennie jeździć do studiującej córki. Był już początek czwartego tygodnia darmowej pracy Grażyny, kiedy zadzwonił dzwonek przy drzwiach. Był to przyjaciel Terri, z którym ona mieszka od kilu lat w innym domu. Wręczył jej kopertę mówiąc, że to wynagrodzenie za pracę. Grażyna nie posiadała się ze zdumienia, w kopercie było tylko 100 funtów. Mężczyzna powiedział, że na razie mają kłopoty finansowe, ale niebawem wszystko zostanie wyrównane. Szybki SMS do Terri, a ta oddzwania i tłumaczy, że czeka na przelew pieniędzy z USA, że już niebawem mają przyjść. Grażyna podjęła decyzję – jeśli w ciągu tygodnia nie otrzyma wszystkich pieniędzy, wyjeżdża do Polski. O swojej decyzji poinformowała swoją pracodawczynię. Zadzwoniła też do agencji opowiadając o wszystkim co ją spotkało. Pracownik agencji zadzwonił do Terri i po rozmowie z nią oddzwonił do Grażyny, namawiając ją, by jeszcze została choć tydzień, że pracodawczyni obiecała, iż wszystko wyrówna. Grażyna przebukowała bilet. Ale w kolejnym tygodniu też się nic nie wydarzyło. W ub. sobotę rano Grażyna była już na lotnisku z pustym portfelem po pięciu tygodniach pracy dla Terri.

Sąsiedzi z Balmoral Gardens potwierdzają, że Grażyna nie była pierwszą Polką, która pracowała u Terri za darmo, lecz czwartą lub piątą z kolei, a rekordzistką była Halina P., która po trzech miesiącach darmowej pracy wróciła do Polski. Jak mówią sąsiedzi, Terri nie płaci za nic i nikomu. Tak więc wraz z Grażyną, Haliną i innymi oszukanymi apelujemy – strzeżcie się Terri z Balmoral Gardens!