“Przyjemności” jazdy z TfL. “Co chwilę widać lub słychać chamstwo i brak wyobraźni” – skarżą się londyńczycy

Brytyjscy kierowcy ostatnio coraz częściej goszczą na pierwszych stronach gazet. Niestety – rzadko kiedy w pozytywnym kontekście. Nie tak dawno przywoływaliśmy historię mężczyzny, który – wrzeszcząc – wyrzucił z autobusu parę gejów. Kilka dni później uwagę mediów przykuł kierowca, który… postanowił urządzić sobie przerwę na lunch w trakcie kursu. To jednak nie koniec: następnego dnia dotarła do nas informacja o skandalicznym zachowaniu kierowcy, który zmienił trasę autobusu, a następnie – bijąc pięścią w szybę – zwymyślał pasażera, który próbował zapytać o najbliższy przystanek.

Czy faktycznie problem z brakiem kultury wśród kierowców londyńskich autobusów jest tak poważny? Jak wynika z głosów pojawiających się w internetowej grupie “Mieszkamy w Londynie”, niestety tak.

“Jadą po całości”

“Kiedyś kierowca w E1 przyciął mi dłoń. W ogóle nie zasygnalizował, że będzie zamykał drzwi. Gapił się w przeciwnym kierunku i zaczął ruszać. Ja zaczęłam walić w drzwi, a ludzie na niego krzyczeć. Ja go nie zbluzgałam, ale reszta pasażerów pojechała po nim nieźle” – pisze jedna z użytkowniczek. “Mojej córce kilka razy nie zatrzymał się rano i przez to spóźniała się do szkoły. Za każdym razem dzwoniłam na skargę i po 2 tygodniach kierowcę zmienili i już nie było problemów” – dodaje kolejna. “Trzeba zgłaszać takie sprawy, by ich zwalniano. Oni czują się bezkarni. W autobusach jest napisane, że nie tolerują jak się obraża personel i że za każdym razem będą wzywać policję. Ale ONI jadą po całości” – podsumowuje inna komentująca. Takie przykłady, niestety, można mnożyć.

Jak poradzić sobie z problemowym kierowcą?

Jeśli więc zetkniecie się z niekulturalnym, niegrzecznym lub innym, wykraczającym poza przyjęte normy zachowaniem kierowcy autobusu, możecie złożyć skargę. Jak to zrobić? Telefonicznie lub przez internet – na stronie TfL. W każdym autobusie znajduje się tabliczka z numerem pojazdu oraz numerem telefonu. Wystarczy zadzwonić lub opisać sytuację i podać niezbędne dane konieczne do zidentyfikowania kierowcy: datę, godzinę, numer autobusu – a potem czekać na odpowiedź. Odpowiednie nagrania z monitoringu zostaną sprawdzone, a kierowca – w przypadku słusznej skargi – ukarany.

Tą właśnie drogą poszła inna mieszkanka Londynu. “Miałam taką historię, że uprowadził mnie kierowca autobusu 123. Po zmianie trasy nie zatrzymywał się na żądanie. Nie pomogły prośby i groźby. Napisałam oficjalnego complaina. Otrzymałam list z przeprosinami za stres, na jaki mnie narażono. Przyznano mi też rację, że kierowca nie miał prawa przetrzymywać mnie w autobusie i wywieźć gdzie mu się podoba. Stwierdzili, że odbędzie rozmowę z przełożonym i prawdopodobnie jakieś szkolenie, a tego buraka od tamtej pory nie widzę za kółkiem. Na szczęście. Ale do pracy się sporo spóźniłam i nerwów najadłam. Aż mną trzęsło” – opowiada.

Czy tylko skarga jest rozwiązaniem?

W dyskusjach o (często wątpliwej) przyjemności podróżowania z TfL pojawiają się jednocześnie głosy o tym, by procedurę zażalenia traktować jako ostateczność, a nie nowy “sport” i próbować postawić się w miejscu kierującego.

“Różnych kierowców można spotkać, jeden jest miły i uprzejmy, inny ponury. Nie mówię, że oni mają prawo być niemili, ale jak słyszę często z jakimi problemami ludzie przychodzą do kierowcy to wierzcie mi, czasem się nie da” – pisze członek grupy dyskusyjnej. “Sam pracuję jako kierowca i często odpowiadam grzecznie pasażerom ‘Czy ja im przeszkadzam w pracy’, na co oni albo milkną, albo mówią, że nie. Równie często, niestety, słyszę ‘f***g polish driver’ i wiele innych niecenzuralnych słów. Sam, odkąd pracuję, nie obraziłem nikogo” – dodaje.

Przepis na kierowcę

Jakie Wy macie doświadczenia związane z podróżowaniem TfL? Czy Wam też zdarzyło się być świadkiem podobnych sytuacji? Jak z nich wybrnęliście? A może widzieliście pomysłowe rozwiązanie konfliktowego zajścia z kierowcą?

Czekamy na Wasze głosy!