Polskie wampiry zginęły w wyniku epidemii cholery, twierdzą naukowcy

Szkielety znalezione na jednym z polskich cmentarzy, które noszą ślady „wampirycznych pochówków”, należały tak naprawdę do osób będących pierwszymi ofiarami epidemii cholery, uważają naukowcy.

Legendy o wampirach bardzo długo utrzymywały się na terenie Europy Wschodniej. Naukowcy, którzy przebadali szczątki z rytualnych „wampirycznych pochówków” na terenie Polski, twierdzą, że należały one do pierwszych ofiar epidemii cholery.

Osoby te zostały uznane przez daną społeczność za wampiry, gdyż zmarły nagle z niewyjaśnionych przyczyn. Rzekome wampiry chowano w specyficzny sposób: odcinano im głowy, które następnie układano między nogami zmarłego i obciążano dodatkowo kamieniem.

Ponadto dla pewności, że zmarły nie wyjdzie z grobu, przebijano jego serce osinowym kołkiem lub kładziono kamień na jego szyi. Najwięcej tego typu pochówków dokonano między XVII a XVIII wiekiem.

Po przeanalizowaniu przez naukowców szkliwa zębów szczątków z „wampirycznych grobów” okazało się, że osoby te za życia były członkami lokalnej społeczności, która ich śmierć uznała za nietypową.

Czas, w którym dokonano pochówków, zbiegł się z epidemią cholery w Europie Wschodniej, a pochowane osoby najprawdopodobniej były jej pierwszymi ofiarami.

Dr Lesley Gregoricka z uniwersytetu w południowej Alabamie, która prowadzi badania nad szczątkami „polskich wampirów” twierdzi, że „ludzie z tego okresu nie rozumieli, w jaki sposób rozprzestrzenia się choroba.

Zamiast naukowego wyjaśnienia dla epidemii cholery oraz serii zgonów z nią związanych, zjawisko to tłumaczono siłami nadprzyrodzonymi, w tym wypadku wampirami”.