Ostentacyjny urok breastfeedingu

Na przełomie XIX i XX wieku, amerykański socjolog – Thiorstein Veblen wzbogacił nauki społeczne o pojęcie „ostentacyjnej konsumpcji” [„conspicuous consumption”]. Koncept ten stał się jednym z podstawowych haseł rozwijanych w ramach stworzonej przez niego teorii klasy próżniaczej. Kilka dni temu natomiast inny klasyk, tym razem współczesny specjalista w dziedzinie prawa imigracyjnego, zapuszczając się na dość nieoczekiwane, biorąc pod uwagę zwyczajowy obszar jego zainteresowań, wody , ukuł pojęcie „ostentatious brestfeeding”, czyli „ostentacyjne karmienie piersią”.

Z językowego punktu widzenia mało prawdopodobne, aby Nigel Farage, bo to on jest autorem drugiego sformułowania, kiedykolwiek słyszał o veblenowskiej „conspicuous consumption”. Gdyby tak było, podczas radiowego wywiadu nie być może nie określiłby procederu jakiego, dopuszczają się matki wygłodniałych niemowlaków, karmiąc je w miejscach publicznych, jako „ostentatious”. Być może wtedy jego słowa nie wywołałby takiej lawiny krytyki.

Internet zareagował natychmiast: „Jak się karmi ‘ostentacyjnie’? Czy Farage mógłby zaprezentować?” – ironizowali użytkownicy mediów społecznościowych wklejając zdjęcia średniowiecznych i renesansowych Madonn „ostentacyjnie” karmiących dzieciątko.

Słownik języka angielskiego mówi, że „ostentatious” to “adjective; characterized by pretentious show in attempt to impress others; intended to atract notice” [„przymiotnik; charakteryzujący się pretensjonalną potrzebą prezentacji, mającą na celu zaimponowanie innym; ukierunkowany na zwrócenie na siebie uwagi”]. Z definicji zatem wynika dość jasno, że w rozumieniu lidera UKIP u młodych matek, wraz z pokarmem, pojawia się również trudna do opanowania potrzeba zwrócenia na siebie uwagi, której nie zaspokajają nawet nienawistne spojrzenia przechodniów, jakie generuje wrzeszczący w niebogłosy głodny maluch.

Określenie „conspicuous” ma z kolei wydźwięk bardziej neutralny. „Attracting attention, as by being unusual or remarkable; noticeable” [„przyciągający uwagę swoją niezwykłością lub wyjątkowością; zauważalny”] – czytamy w definicji. Veblen okazał się więc większą delikatnością opisując zachowania klas wyższych, niż Farage wypowiadając się na temat zachowania matek w przestrzeni publicznej.

Kwestia konsumpcji od wieków budzi kontrowersje, zwłaszcza kiedy za jej komentowanie biorą się możni tego świata. Przestrogą dla Farage’a powinna być historia francuskiej cesarzowej – Marii Antoniny, która zza suto zastawionego stołu „doradzała”swoim poddanym, jak mają radzić sobie z brakiem chleba. „Let them eat cake” [„Niech jedzą ciasto”] brzmiało zdanie, które przeszło do historii, na krótko przed tym, jak koronowana głowa Marii Antoniny stoczyła się pod nogi kata.

Farage również ma złotą radę, dla „ostentacyjnie karmiących” oraz ich „ostentacyjnie konsumujących” dzieci. „They should perhaps sit in the corner” [„Powinny może usiąść gdzieś w kącie”] – mówi eurosceptyk swoim wyborczyniom. Farage ma szczęście, że jedyny lincz, jaki może go w związku z wygłoszoną przez siebie złotą myślą spotkać odbędzie się z użyciem wirtualnej słomy i piór, spadających z twitterowego logo.