O potędze motoryzacji

Nasi bliźni mogą być bardzo monotematyczni i upierdliwi. Potrafią zanudzić wszystkich dookoła opowieściami o pracy i o prozie swojego własnego, smutnego życia. Ale są też tacy co są w stanie zamęczyć opowieściami o swoim hobby i zatruć innym czas swoją pasją numizmatyka czy też innego zbieracza śmiecia pocztowego.

Kopernik była kobietą a Kolumb Polakiem >>

Potęga chcenia >>

Zdarzyło mi się kiedyś na Wyspach, że przez długi czas podróżowałem do pracy w towarzystwie kolegów rodaków. Były to codzienne podróże, raz krócej raz dłużej (o, jak mi się ładnie rymło! Ale rym nie jest mój a Kazika Staszewskiego niestety) i naturalną rzeczą było, że trzeba sobie ten czas jakoś umilić. Więc chłopaki umilali rozmową.
Rozmowa to piękna rzecz i potrafi prowadzić do różnych pięknych rzeczy – pod warunkiem, że jest błyskotliwa, lekka, swobodna, zajmująca, najeżona dowcipną retoryką i cytatami z klasyków tudzież pełna błyskotliwej metaforyki i odniesień budzących ciekawe skojarzenia. Nic z tych rzeczy, niestety. Gadki samochodowe moich kolegów były bardzo dalekie od idealnego wzorca. Głównie wszystko zaczynało się i kończyło na motoryzacji i na samochodzie. Słuchając cierpliwie i codziennie uwag o uszczelce pod głowicą, pojemności silnika, aerodynamicznej sylwetce pojazdu, linkach od sprzęgieł i linkach, które nie mają nic wspólnego ze sprzęgłami, doszedłem do smutnego wniosku: oto jestem do niczego, bo nie mam nic do przekazania w temacie i nudzę się śmiertelnie słuchając historii samochodowych, podczas gdy wszyscy inni dookoła bawią się świetnie. Odkryłem przy tym też, ze zdumieniem, że idealny świat to niekoniecznie kraina mlekiem i miodem płynąca, gdzie każdy ma tyle, ile chce i wszystko co chce. Otóż nie!
Może brakować żarcia, zakład energetyczny może wyłączyć nam dostawy prądu, pralka może zacząć grzać a kaloryfer ziębić – to nieważne. Ważne jest tylko to, że w garażu stoi nam sprawny samochód. I ważne jest też to, że znamy mechanika samochodowego, który pospieszy z odsieczą kiedy tylko samochód nie zechce być sprawny. A idealny świat wygląda następująco: każdy z obywateli jest posiadaczem samochodu i każdy posiadacz samochodu jest też mechanikiem samochodowym jednocześnie – w związku z tym obywatele zawsze znajdują ze sobą wspólny język i nigdy się nie nudzą. A każda obywatelka jest żoną mechanika samochodowego a dzieci obywateli mają przed sobą tylko jedną, jasną, dobrze wytyczoną i radosną ścieżkę kariery: fuchę usmarowanego po czubek uszu właściciela zakładu samochodowego.
Chciałem być kiedyś dowcipny i zapytałem jednego z kolegów o rzecz następującą: czy gdybym ja, na ten przykład, był szalonym pasjonatem wędkarstwa to czy on byłby w stanie słuchać moich codziennych opowieści o rodzajach przynęt i sposobach nakłuwania dżdżownic oraz patroszenia ryb? Odpowiedź była zdumiewająca: otóż byłby! Wiem, że to, co napisałem może brzmieć złośliwie i kpiąco. Ale ja nie chcę! Nie chcę samochodów, wędkarzy ani pogawędek o X Factor. Wybaczcie, że się tak postawiłem i zasuwam cokolwiek arogancko. Bo to nie do końca prawda. Bo ja jestem w stanie znieść rozmowy o wędkarstwie. Pod warunkiem, że są dowcipne. Ot, takie na przykład: – Jest pan szefem kółka wędkarskiego. Czyli może pan o sobie powiedzieć, podobnie jak Ludwik XIV, kółko to ja? – Nie znam tego wędkarza, ale mogę tak powiedzieć!
Radosław Purski / Fot. Thinkstock

Kopernik była kobietą a Kolumb Polakiem >>

Potęga chcenia >>

Miałeś wypadek? Możesz dostać odszkodowanie >>