Notting Hill – miejsce jak z filmu!

Film opowiada o znanej aktorce imieniem Anna, w której rolę wcieliła się Julia Roberts. Rozkochuje w sobie właściciela małej księgarni podróżniczej i rozwodnika – Williama Thackera (Hugh Grant). Ta ekranowa historia jest pełna zabawnych momentów!

Akcja toczy się na odcinku Portobello Road, pomiędzy ulicami Westbourne Park Road, gdzie mieszka bohater – słynne niebieskie drzwi, a Blenheim Crescent, na kolejnym skrzyżowaniu, gdzie znajduje się księgarnia. Reżyser pokazał w filmie dużą przestrzeń tego miejsca. W rzeczywistości wygląda to zupełnie inaczej. Poza bardzo wąskimi ulicami i miniaturowym skrzyżowaniem niezmienne są tylko drzwi do budynku, otoczone po obu stronach podwójnymi kolumnami. Obok na narożniku słynny Starbucs – kawiarnia, z niej pochodziła kawa, którą codziennie po drodze do pracy kupował filmowy bohater.

Któż z nas nie zna ulicy Portobello!

Ulica Portobello, położona w dzielnicy Notting Hill, gminie Royal Borough of Kensington and Chelsea. Swoją sławę zawdzięcza nie edycji filmu, lecz farmom działającym prężnie w tym miejscu w XVII w. W końcu XIX w. powstał słynny Portobello Road Market, tłoczny i gwarny targ, gdzie sprzedawano świeże warzywa i owoce, później wyroby artystyczne i antyki. Dzisiaj przyciąga turystów z całego świata. Oprócz starych mebli można kupić pamiątki, różne starocie, płyty, wyroby artystyczne, ręcznie szytą odzież oraz zjeść słodycze, gofry, naleśniki z owocami, czekoladą i bitą śmietaną, wyroby kuchni z 6 kontynentów i świeże owoce, pod którymi stragany aż się uginają.

Portobello Road – wąska ulica otoczona starymi małymi domami szeregowymi z ruchem jednostronnym rozciąga się na odcinku kilku kilometrów, od stacji metra Notting Hill Gate do estakady. Chodniki w najszerszych miejscach mają około 1,5 metra, w najwęższych – połowę. Biorąc pod uwagę, że przed sklepikami wystawione są na zewnątrz stragany drobnych sprzedawców, po każdej ze stron tłumy turystów i mieszkańców, ciężko jest spacerować, jednak nic innego nie oddałoby ducha i tajemniczości tego miejsca bardziej dosadnie.

Do 1980 roku dzielnica była zaniedbana, nie mniej obecnie cieszy się bardzo dobrą reputacją jako zamożna i modna. Wysokie i ekskluzywne kamienice, szerokie ulice, wzgórze, od którego zaczęła się historia Notting Hill, są jednymi z bardzo charakterystycznych miejsc w Londynie. Utrzymane w białej lub kremowej stylistyce z dużymi tarasami i oknami. Nazwa dzielnicy nie została do dzisiaj potwierdzona. Zapiski z 1356 roku wspominają nazwę Knottynghull. Stary i Nowy Londyn z 1878 roku wspomina, jako że nazwę tę przyjęto od jednego z dworów w Kensington. Nazwa – Knotting – Bernes lub po prostu Nutting – w dosłownym tłumaczeniu – oznacza stodołę. Zachodnia część dzielnicy przy Pottery Lane była zagospodarowana na początku XIX w. wybieraniem gliny, która służyła do produkcji i wypalania cegieł i płytek ceramicznych.

Śmiałe nowe projekty

Rozbudowa Londynu w kierunku zachodnim rozpoczęła się zdecydowanie później niż na wschód. Bayswater, idącej wzdłuż Kensington Park, w którym stoi istniejący jeden z najstarszych pałaców rodziny królewskiej, urodziła się tu królowa Victoria, mieszkała Małgorzata, Diana, a teraz William i Kate, następca tronu, trwała już na początku XIX wieku. Głównym właścicielem ziemskim w Notting Hill była rodzina Ladbroke, od 1820 roku James Weller Landbroke podjął się rozbudowy Ladbroke Estate. Zatrudniony architekt i geodeta Thomas Allason zaprojektował domy przy Ladbroke z myślą o włączeniu obszaru modnej dzielnicy do stolicy. Wiele z tych ulic obecnie nosi nazwę Ladbroke, w tym Ladbroke Grove, która stanowi główną oś północ-południe wraz z Ladbroke Square, największym prywatnym placem w Londynie. W tym miejscu przewodnicy rozpoczynają oprowadzanie swoich podopiecznych po Londynie. Specyfika śmiałych, nowych projektów obejmowała nową, ciekawszą i niespotykaną architekturę. Domy zostały zaprojektowane wzdłuż linii półksiężyca, z dwóch stron. Po zewnętrznej stronie biegły ulice, wnętrze – środek stanowiły ogrody komunalne, do których dostęp mieli tylko mieszkańcy kupionych domów. W 1837 roku wokół wzgórza zbudowano Hipodrom, jednak ze względu na podmokły, gliniasty teren został 4 lata później zamknięty, a na jego miejscu powstały ulice Blenheim Crescent, Elgin Crescent, Stanley Crescent, Cornwall Crescent i Ladsdowne Crescent, zbudowane na ciągu okrągłych torów wyścigów konnych, okalających wzgórze, na którego szczycie stoi kościół, zbudowany w 1845 roku w stylu wczesno-angielskiem, stanowiący centralny element rozwoju Ladbroke Estate. W tym miejscu lokowano wiele akcji wielkich powieści, m.in. Saga Rodu Forsytów, która rozgrywa się na Ladbroke Grove. Na początku XX w. przyszła recesja i na duże domy zmalało zapotrzebowanie. W trakcie II wojny światowej podczas nalotów Luftwaffe dużo domów zostało zniszczonych, łącznie z Kościołem Wszystkich Świętych. W okresie powojennym Notting Hill było zaniedbane i proponowało wiele tanich kwater, ściągano haracze, a dotychczasowi właściciele zaniedbywali swoje domy. Tutaj też miało miejsce osiem morderstw w latach 1941-1951 popełnionych przez Johna Christie przy 10 Rillington Place. Obszar na północnym wschodzie, Golborne miał najgorszą opinię. Był miejscem imigrantów, gdzie np. przy ulicy Southam mieszkało 2400 ludzi w zaledwie 140 domach. Dzieci slumsów z tej ulicy zostały udokumentowane w 1950 na fotografii Roger Mayne’a. W 1958 roku na przełomie sierpnia i września w Notting Hill trwały zamieszki na tle rasowym.

Karnawał czas zacząć!

Od 1965 roku w dwa dni sierpniowe na ulicach odbywa się Notting Hill Carnival. Ulicami przechodzi niekończący się tłum wesołej i tańczącej społeczności karaibskiej. Wokół ogromna widownia przytupująca w rytm muzyki. Na letni londyński karnawał zjeżdżają się turyści ze wszystkich stron świata.

Dzisiaj dzielnica stanowi jedno z najdroższych i najpiękniejszych miejsc do zamieszkania. Można tu spotkać wiele znanych osób, aktorów, biznesmenów włącznie z Davidem Cameronem – pierwszym ministrem Wielkiej Brytanii.