Nikt nie leje tak jak Polak

Scenariusz jest zawsze podobny. Najpierw emigruje on, znajduje pracę, wynajmuje dom, kupuje samochód. Wtedy przyjeżdża ona z dziećmi. Dla wielu kobiet to spełnienie marzeń o spokojnym, stabilnym życiu, ale dla wielu to początek koszmaru.

Powodów wyjazdów jest tak wiele jak wielu jest emigrantów. Nowy samochód, budowa lub rozbudowa domu, wesele dzieci. Każdy ważny i każdy dobry, by zamienić czarno-białą rzeczywistość nad Wisłą na kolorowe życie nad Tamizą. Gdy wyjeżdża mąż – musi mieć siłę i chęć do pracy. Gdy przyjeżdża  do niego żona – musi mieć jeszcze więcej siły i samozaparcia, bo często okazuje się, że ten meżczyzna który wyjechał, to nie ten sam którego zastała w Anglii, a uciec przed kłopotami przecież nie ma gdzie, bo rodzina w kraju , więc pozostaje tylko liczyć na siebie.

Wódka, ręka , sznur

Waldemar nigdy abstynentem nie był, ale Grażyna to wytrzymywała. – Przecież każdy chłop musi od czasu do czasu wypić – mówiła jej teściowa, gdy ta skarżyła się na męża. Robotny był, więc kobieta przymykała oczy na „czasowe niedyspozycje” męża. Decyzję o wyjeździe podjęli wspólnie, dach wymagał remontu, meble od lat te same, bo na nowe ich nie stać, a samochód taki, że strach gdziekolwiek pojechać, by się nie popsuł w pół drogi. Waldek w Anglii pracował na budowie, więc na brak pieniędzy nie narzekał . Po pół roku dołączyła Grażyna z synem. Chłopak poszedł do szkoły , a zadaniem kobiety było zajmowanie się domem. Sielanka nie trwała długo, bo mąż z dala od kraju coraz cześciej zaglądał do kieliszka. Najpierw były krzyki i wyzwiska, potem do tego doszły rękoczyny. Chłop ze wsi jakim był Waldek zmienił się w „światowca”, który wszystkiego w życiu spróbował. Wódka to już dla niego było za mało, postanowił więc sięgnąć po narkotyki, a że nie miał wcześniej do czynienia z „drugami”, to i reakcje były mocne i w narkotykowo – alkoholowym widzie niszczył wszystko. Bił żonę czym popadnie: ręka, czy sznur – bez różnicy. Grażyna nieraz uciekała z domu z synem do koleżanki i tam spędzała noc. Kilka miesięcy takiego życia spowodowało, że kobieta jest psychicznym i fizycznym wrakiem.

Złota klatka

Kasia z mężem mieszkali w przybudówce koło mieszkania jej rodziców, nic więc dziwnego, że chcieli wyjechać, aby zbudować swój wymarzony dom. Roman – człowiek zaradny, znał angielski i był fachowcem od rozbiórki domów, więc jasne było, że ma wieksze szanse na pracę w Anglii niż inni. Już pierwszy rok pokazał,że decyzja o wyjeździe była słuszna, bo szybko został doceniony w firmie i awansował na stanowisko menadżera. Kasia i ich córka, 11- letnia Jola,  przyjechały tu, by rodzina była w komplecie. Na poczatku Roman zapowiedział żonie, że nie musi pracować, bo on ma dobra pensję i na życie oraz żeby parę funtów odłożyć wystarczy. Te argumenty do Kasi nie przemawiały, bo praca była potrzebna była i dla niej. Nie chciała czuć się jak w złotej klatce, cały dzień czekając na męża, by po pracy podać mu obiad.  – Dusiłam się w tym domu, znam angielski nie gorzej od męża i chciałam pokazać wszystkim,że też jestem coś warta, że nie mam zamiaru być tylko żoną „przy mężu”. Dziś wiem, że to był początek kłopotów- wspomina kobieta. – To, co zrobił mój mąż gdy udało mi się dostać pracę w fabryce żywności przechodzi ludzkie pojęcie. Ciągłe podejrzenia o romans z kolegą z pracy, przeszukiwanie telefonu w nadziei, że znajdzie podejrzane sms-y, zarzucanie mi, że nie dbam o dziecko. Byłam tak zastraszona i znerwicowana, że gdy wychodziłam na zakupy sprawdzałam czy mam sprawny telefon, a  gdy bateria się rozładowała, kupowałam kartę i z budki dzwoniłam mówiąc co się stało, żeby tylko nie pomyślał, że specjalnie wyłączyłam telefon bo spotykam sie z kochankiem – opowiada dalej Kasia.

Granice wytrzymałości

Każdy człowiek ma jednak granice wytrzymałości, po której przekroczeniu mówi się DOŚĆ . Dla Kasi i jej córki taka granica została przekroczona w pewną słoneczną sobotę, kiedy to Roman wrócił do domu pijany i zaczął demolować wynajęte od agencji mieszkanie, a nastepnie wykręcił ręce żonie i gdyby nie interwencja męża koleżanki zapewne by je złamał. – Wtedy zrozumiałam, że to koniec, że dłużej w tym toksycznym związku nie mam zamiaru tkwić. Na początku nie wiedziałam co mam robić. Poszłam do agencji od której wynajmujemy mieszkanie i zapytałam czy jest szansa, żeby zmusić  męża do opuszczenia tego mieszkania.  Niestety powiedziano mi, że w dokumentach figuruje tylko jego imię i nazwisko, i jeśli chcę spokojnego domu, to ja muszę się wyprowadzić. Nie poddałam się i po kilku dniach znalazłam nowe mieszkanie dla mnie i córki. Następnym krokiem będzie znalezienie pomocy psychologicznej dla dziecka, bo widze że bardzo to przeżywa. Już zawiadomiłam szkołę o mojej sytuacji. Obiecali pomoc – podsumowuje swoją obecną sytuację Kasia.

Przełam strach i walcz!

Przemoc w rodzinie to poważny problem. W Wielkiej Brytanii co minutę na policję zgłaszany jest przypadek przemocy domowej i  średnio dwie kobiety tygodniowo giną z rąk byłych i obecnych partnerów.  Jeśli masz dość takiego traktowania to przełam strach i walcz! Choć jesteś imigrantką w Anglii to Ciebie też chroni prawo, Ty też masz prawo do spokojnego życia i żaden damski bokser tego prawa zabrać ani Tobie ani dziecku nie może.

tekst: Cezary Niewadzisz

TUTAJ ZNAJDZIESZ POMOC:

Grupy pomocy dla kobiet (Women\’s Aid group)
www.womensaid.org.uk
Centrum pomocy prawnej (Law Centre)
www.lawcentres.org.uk
Biura porad obywatelskich (Citizens Advice Bureau)
www.citizensadvice.org.uk

POMOC DLA MĘŻCZYZN:

Linia porad i pytań dla mężczyzn (Male Advice and Enquiry Line): 0845 064 6800
Krajowy telefon zaufania dla ofiar przemocy domowej w Anglii – niezależnie od płci i orientacji seksualnej (English National Domestic Violence helpline): 0808 2000 247