Jak działają antydepresanty? Wiele osób ignoruje poważne skutki uboczne

Szczęśliwy łut szczęścia jest zawsze mile widziany w nauce, jednak sposoby leczenia powinny być opracowywane w sposób świadomy, a nie dzięki szczęśliwemu przypadkowi. A to dzięki przypadkowi antydepresanty zostały w ogóle odkryte.

Shutterstock_530048185

Właśnie dzięki przypadkowi antydepresanty zostały w ogóle odkryte, do czego doszło w 1950 roku. Depresja jest schorzeniem, które można określić jako grupę podobnych symptomów, ale ich przyczyna jest różna dla każdej chorej osoby. Pomimo tego, że cały czas prowadzi się wiele badań nad strukturalną i neurochemiczną zmianą, jaka zachodzi w mózgu osoby cierpiącej na depresje, to nie opracowano żadnego sposobu na 100 proc. diagnozę. Dwa najbardziej popularne sposoby diagnozy – ICD-10 i DSM-IV mają podobne choć nie identyczne kryteria. Oznacza to, że mają inne progi dla poszczególnych objawów depresji.

Mięsożerna bakteria zabiła kobietę w trzy tygodnie. Wszystkiemu winny… popularny afrodyzjak

Niektóre symptomy są jednak uniwersalne i są nimi na przykład: zmęczenie, brak zainteresowania, poczucie marności, myśli samobójcze, bezsenność i brak apetytu.

Jeśli chodzi o leki na depresję, to ich znaczny rozrost w Europie i USA nastąpił w latach 90., przy czym statystyki wskazują, że choć na depresję chorowało wtedy nie więcej nić 8 proc. społeczeństwa, to aż 13 proc. przyjmowało antydepresanty. Większość takich leków jest przyjmowana przez osoby po 60. roku życia i większość z nich stosuje dłużej niż 10 lat.

Duża część z antydepresantów zwiększa poziom monoaminy w mózgu, jednak pojawiają się również inne efekty. Przede wszystkim leki te zmieniają presynaptyczny i postsynaptyczny poziom dopaminy, serotoniny i noradrenaliny w neuronach. Większość nowoczesnych leków skupia się na serotoninie choć niektóre z nich odpowiadają tylko i wyłącznie za zwiększenie ilości noradrenaliny. Substancje te są neuroprzekaźnikami i odgrywają znaczącą rolę w układach limbycznym i nagrodowym, które znajdują się w naszych mózgach. Dzięki lekom układy te "resetują się" sprawiając, że chory osiąga stabilność emocjonalną.

W dyskusji na temat leków antydepresyjnych nie chodzi tylko o ich negatywny wpływ, ale także o ich lecznicze działanie. Przy dużej liczbie skutków ubocznych i  niewielkich osiągach klinicznych, wielu lekarzy zrównuje antypresanty z efektem placebo i poddaje w wątpliwość każdą terapię tymi lekami. Efektami ubocznymi może być suchość w ustach, zaburzenia widzenia i zawroty głowy. Większość z nich ma także wpływ na zaburzenia apetytu oraz libido. Jednym słowem: lista efektów ubocznych jest długa na tyle, że trzeba się poważnie zastanowić przed decyzją o ich zażywaniu. Co więcej, im dłużej leki te są zażywane, tym dłużej występują efekty uboczne.

Australijska grypa rozprzestrzenia się na Wyspach! Zobacz, rejony najbardziej zagrożone

Wiele z badań klinicznych poddaje w wątpliwość ich lecznicze właściwości. Niektórzy lekarze twierdzą, że antydepresanty w ogóle nie leczą, a inni twierdzą, że trzeba jeszcze się im bliżej przyjrzeć.