Felieton: Rząd ma gotową receptę na „idealnego imigranta”

Każdy z nas chciałby się otaczać tylko tym, co pięknie wygląda, cudownie pachnie, ma doskonały kształt, a do tego przynosi nam same korzyści. Najwyraźniej i David Cameron oraz jego wierni ministrowie doszli do wniosku, że znają receptę na tzw. idealnego imigranta.

Według nich najlepszy to biały, (a jeszcze lepiej pewnie biała, długonoga i płowowłosa), bardzo bogaty/a mówiący/a po angielsku ze szlachetniejszym niż Brytyjczyk akcentem, z nienagannymi manierami, w drogich i markowych ciuchach (najlepiej od brytyjskich projektantów), pijący/a tylko brytyjskie whisky, pracujący w City jako wyższej rangi menadżer i zarządca pieniędzmi najbogatszych tego świata.

Więc jak na Wyspach mają się czuć inni – niespełniający tych wygórowanych norm imigranci?

Na przykład lekko łysawy, korpulentny, za to bardzo wesoły pan Ziutek, który wprawdzie nie zna za dobrze angielskiego, ale za to pracuje za dwóch jako portier w hotelu, płaci podatki i kupuje w polskich sklepach swoje ulubione pierogi?

Zdaniem Iana Duncana Smitha do UK powinni emigrować tylko ci, którzy pochodzą z krajów o porównywalnej gospodarce, czyli nie chce, aby mieszkańcy biedniejszych państw w UE mogli się przenosić do bogatszych państw członkowskich UE.

Pomysł najbardziej zagrażałby właśnie nam – Polakom – bo w Polsce poziom rozwoju wynosi 69 proc. średniej europejskiej, podczas gdy poziom rozwoju Hiszpanii to aż 95 proc.

Panie Davidzie, Panie Ianie na koniec moje krótkie pytanie: po co uprzywilejowany i bogaty mieszkaniec np. Paryża miałby emigrować do UK? Żeby poznać smak angielskiej herbaty? Phi! Też mi coś!

Wszystko może sobie kupić Francuz we własnym kraju, poza tym woli kawę. Bo imigracja wtedy ma sens, kiedy przynosi wymierne korzyści tak imigrantowi, jak i krajowi, w którym pracuje.

Dlatego ciężko jest sobie wyobrazić Wielką Brytanię mlekiem i miodem płynącą bez polskich imigrantów…