Felieton: Czy nuda jest zła? Niekoniecznie!

Czy umiesz się nudzić?

Dziś w zasadzie nie nudzimy się lub nie umiemy się nudzić. Obawiamy się nudy, gdyż powszechnie panujące przekonanie głosi, że nuda jest zła i należy jej się wstydzić. Zabijamy ją bezmyślnym przeglądaniem Facebooka, oglądaniem zdjęć na Instagramie, sprawdzaniem poczty co 5 minut. Jak skończymy tę rundę, znowu wracamy do punktu wyjścia, bo przecież tyle nowych rzeczy z pewnością się wydarzyło podczas naszej kilkunastominutowej nieobecności. Na nudę nie ma więc czasu.

Nuda nie jest zła!

Jednak czy słusznie tak bardzo boimy się nudy? Nuda przecież może być motywująca. Może wcale tak nie jest, że zgodnie z utartym sloganem tylko nudni ludzie się nudzą. Mało kto pewnie wie, że istnieją badania, według których właśnie dzięki nudzie ludzie wpadają na najbardziej twórcze pomysły! I w zasadzie ma to sens, bo kiedy się nudzimy, zaczynamy myśleć, natomiast uciekając od nudy, nieustannie zajmujemy umysł zapychaczami w postaci mediów społecznościowych, całymi dniami spoglądamy w ekran komputerów, które myślą za nas.

Jak zatem możemy formułować własne zdania kiedy nie mamy czasu samodzielnie myśleć? Obecnie wiele osób, zwłaszcza młodych swoje opinie opiera na ilości lajków na Facebooku, czy to może prowadzić do czegoś twórczego? Czy uruchamia kreatywność? Może więc pomysł Koreańczyków na zawody w nicnierobieniu wcale nie jest taki głupi i śmieszny jak się nam wydawało jeszcze chwilę temu?

Umysł w opresji

Nie chcemy się nudzić, mamy bowiem poczucie, że cały czas coś musimy robić, że nic nie może ujść naszej uwadze, gdyż doświadczymy braku, będziemy wykluczeni, gdy coś przegapimy. Tylko po co nam te wszystkie newsy, po co opychanie się wiadomościami, sukcesami 600 znajomych z Facebooka, po co zazdroszczenie każdej wycieczki i kolacji, która została przepuszczona przez instagramowe filtry?

Może lepiej jednak trochę się ponudzić, zastanowić nad tym, co się robi, do czego dąży, poświęcić więcej uwagi przyjaciołom w świecie realnym, zwolnić, zatrzymać się i pozwolić na to, by nasze myśli w końcu uwolniły się od tej opresyjnej rzeczywistości, jaką sami sobie fundujemy?