Dyskryminacja w pracy w UK. Co robić?

O dyskryminacji Polaków w Wielkiej Brytanii słyszy się coraz częściej. Wydaje się, że nic się nie dzieje, to jednak tylko pozory. Polacy, w większości przypadków nie mają zamiaru wracać do kraju, nie oznacza to jednak, że ich rzeczywistość wygląda zawsze pięknie i różowo.

Polscy pracownicy są przeważnie bardzo dobrze oceniani przez brytyjskich pracodawców, którzy chętnie ich zatrudniają. Nasz naród zdążył już zasłynąć z pracowitości i profesjonalizmu, historie o Polakach przekraczających normy w pracy słyszy się dość często.

Nie zmienia to jednak faktu, że wciąż można spotkać pracodawców, którzy w pracy działają na zasadzie – równi i równiejsi, i niestety ci równiejsi to często Brytyjczycy. Polacy i inni obcokrajowcy traktowani są marginalnie i lekceważąco. Dobrym przykładem są polscy kierowcy, którym często płaci się mniej niż brytyjskim.

Nie tylko Polacy są ofiarami dyskryminacji

Problem dyskryminacji, na różnym tle, jest na Wyspach dość powszechny. Słyszy się o dyskryminacji ze względu na kolor skóry, płeć, odmienną orientację seksualną, powszechna jest również dyskryminacja ze względu na wiek oraz ciążę. Każdy, kto kiedykolwiek zetknął się z dyskryminacją w miejscu pracy wie, jak ciężko poradzić sobie z taką sytuacją.

Osoba dyskryminowana jest często pozostawiona sama sobie, szczególnie, gdy osobą atakującą jest szef. Pozostali podwładni najczęściej nie mają odwagi obronić prześladowanego, z powodu obawy o utratę stanowiska. Są bierni, dlatego osoba dyskryminowana musi bronić się sama.

Przełożony, lub inna osoba, która wyczuje słabość u upatrzonej osoby, może atakować z taką siłą, że dyskryminowany pracownik sam zdecyduje się na odejście z pracy, nie czekając na zwolnienie. Dyskryminacja może działać bardzo destrukcyjnie na psychikę, dlatego warto wiedzieć, jak sobie z tym problemem poradzić.

Nierówne traktowanie pracowników

Mówiąc najprościej, dyskryminacja objawia się nierównym traktowaniem poszczególnych pracowników. Pracodawca nie ma prawa dzielić swoich podwładnych na równych i równiejszych. Oznacza to między innymi, że wszyscy pracownicy powinni mieć jednakowe szanse na awans. Zawsze, gdy pracodawca traktuje kogoś gorzej z powodów niezgodnych z prawem, można zgłosić to do sądu.

Pracodawca ma jednak prawo do pośredniej dyskryminacji pracowników w pewnych sytuacjach. Może na przykład wymagać od nich ogolenia bród oraz wąsów, jeżeli ich posiadanie byłoby niezgodne z zasadami higieny panującymi w danej pracy (przykładowo, pracownicy wydający posiłki). Żaden pracownik nie może być poniżany w miejscu pracy.

Taką gwarancję daje między innymi ustawa Equality Act 2010. Ustawa ta zabrania nierównego traktowania pracowników, pomagając im jednocześnie wyrównać swoje możliwości.

Dyskryminacja z takich powodów jak: wiek, płeć, wyznanie czy orientacja seksualna, jest karalna. Pracownik, który ma podstawy twierdzić, że ktoś dopuścił się w stosunku do niego dyskryminacji, może zwrócić się z prośbą o pomoc do sądu pracy.

Można uzyskać odszkodowanie za dyskryminację w miejscu pracy

Trzeba jednak pamiętać, że o roszczenia z tytułu dyskryminacji można ubiegać się nie później niż trzy miesiące od daty zdarzenia. Warto skorzystać z pomocy specjalistów kancelarii odszkodowawczych, którzy mają doświadczenie w prowadzeniu tego typu spraw i w przeciwieństwie do prywatnych adwokatów działają na zasadach No Win No Fee – czyli odszkodowanie wypłacane jest tylko i wyłącznie po wygranej sprawie i stanowi procent uzyskanej kwoty.

Mówi się, że „szef ma zawsze rację”. Czy to prawda czy nie, to już osobna kwestia. Pewne jest jednak to, że nie może wybrać sobie jednej, upatrzonej osoby i zrobić z niej ofiary. Nie warto godzić się na takie traktowanie, zwłaszcza, że można łatwo znaleźć historie osób dyskryminowanych, którym udało się wygrać walkę z pracodawcą.

Taka walka może być ciężka, jednak z pomocą kancelarii można ją dość łatwo wygrać. Brak walki – to kolejna wygrana nieuczciwego pracodawcy. Nie warto dawać mu takiej satysfakcji.