Ciszej nad tą trumną

 

 

„Michael Jackson Memorial Sernice”, tak właśnie zapowiadano w programch telewizyjnych i radiowych ów – zdaniem wielu widzów – nieco makabryczny spektakl. Już na kilka dni przed tym wydarzeniem media spekulowały, w jakiej trumnie zwłoki pop-idola zostaną wystawione u stóp estrady. W gazetach pisano, że będzie to szklana trumna za półtora miliona dolarów, a zmarły artysta będzie wyglądał jak żywy. W rezultacie w Staples Centre pojawiła się srebrno-złota trumna, co było powodem do kolejnych spekulacji, czy Jackson jest w środku, czy też trumna jest pusta.

Komentator włoskiej telewizji publicznej RAI UNO (na satelicie nie mam BBC), która jak wiele innych transmitowała ów show, wyraził przypuszczenie, że za chwilę pojawi się pastor, który odmówi jakąś modlitwę i zaintonuje „Over the Rainbow”, a później rodzina i przyjaciele wygłoszą przemówienia. Nic z tych rzeczy. W olbrzymim, wypełnionym po brzegi Staples Centre widzowie, którym udało się wylosować bilety na ten osobliwy pogrzeb, mieli okazję ujrzeć i wysłuchać koncertu największych gwiazd popu. Gwiazdom łamał się głos, kiedy mówiły i kiedy śpiewały, było też demonstracyjne ocieranie łez. Jedynie Stevie Wonder sprawiał wrażenie naprawdę wzruszonego, zaśpiewał piekną i równie wzruszającą piosenkę, którą napisał na cześć swojego przyjaciela Michaela Jacksona.

Gdyby nie ów kiczowaty, hollywoodzki entourage, zahaczający o rozrywkę, niektóre fragmenty owego show można byłoby potraktować, jak prawdziwy pogrzeb. Artystyczne popisy nad trumną Jacksona przerywały przemówienia rodziny i przyjaciół. Najbardziej chwyciło za serce to, co miała do powiedzenia Brooke Shields, która wygłosiła piękne przemówienie na temat długoletniej przyjaźni z Michaelem i tego, jaki był prywatnie. Odnotować należy obecność i wystąpienie założyciela wytwórni legendarnej wytwórni płyt – Motown – Berry’ego Gordy’ego i Smokey Robinsona oraz córki Michaela.

Na koniec całej uroczystości wszyscy odśpiewali „We are the world”. I na tym właściwie można by zakończyć, gdyby nie pewna refleksja, taka mianowicie, że nie ma już żadnych świętości. Wszystko wyglądałoby inaczej, gdyby nie ta trumna i bilety… na pogrzeb. W jednym ze swoich felietonów słynny bydgoski duet kabaretowy Sobczak & Szpak napisali, że „nic tak nie ożywia telewizji, jak nieboszczyk, a jeżeli nieboszczykiem jest taka gwiazda jak Michael Jackson, to telewizornie mają używania co najmniej na kilka tygodni”.

Chciałoby się rzec: „Ciszej nad tą trumną”, ale ciszej nie będzie dopóty, dopóki z życia i śmierci zmarłego artysty nie wyciśnie się ostatniego grosza.