Akcentyzm. Nowa forma dyskryminacji w UK?

Zdrada i poczucie, że się sprzedałem – takie uczucia towarzyszą Brytyjczykom, którzy w formalnych konwersacjach są zmuszeni porzucić regionalny akcent na rzecz języka spikerów BBC.

Pytanie, jakie naukowcy z Uniwersytetu w Manchesterze zadali badanym brzmiało: „Czy zmieniasz akcent w zależności od sytuacji oraz jakie uczucia wyzwala w tobie ten fakt?”

Jedna trzecia ankietowanych stwierdziła, że gdy starają się mówić bez akcentu czują „gniew”, „złość”, a nawet „zniesmaczenie”.  Kierujący projektem doktor Alex Baratta stwierdził, że tylko niewielka liczba uczestników postrzega mowę bez naleciałości w sposób pozytywny – jako konieczność i środek do osiągnięcia danego celu.

„Z raportów jasno wynika, że decyzja o tym, aby „tonować” sposób w jaki się wysławiamy wynika ze strachu przed byciem negatywnie ocenianym przez innych” – komentuje Baratta.

Zdaniem badaczy, zjawisko „akcentyzmu”, czyli dyskryminacji ze względu na akcent, jest na Wyspach dużym problemem. Respondenci utrzymywali, że są dumni ze swoich korzeni, ale często sytuacja, lub też osoby z ich otoczenia zmuszają ich do zmiany sposobu, w jaki mówią.

Baratta uważa, że należy wprowadzić regulacje, które pomogą przeciwdziałać dyskryminacji ze względu na akcent – tak samo jak ma to miejsce w przypadku pochodzenia czy wyznania. Ze statystyk wynika bowiem, że Received Pronounciation  – „właściwą” wersją języka angielskiego, całkowicie pozbawioną naleciałości posługuje się na co dzień, poza królową Elżbietą, mniej niż 2% społeczeństwa.