„Przestańcie nas demonizować!” – Polak walczy z nagonką ‘Daily Mail’

Po opublikowaniu przez „Daily Mail” artykułu na temat „polskich gangów”, które opanowały ulice Shirebrook, w środowisku imigrantów zawrzało. „Najwyższy czas, aby zaprotestować” – czytamy na profilu „Stop Demonising Poles” („Stop demonizowaniu Polaków”).

Organizator akcji, Wojciech Zdrojkowski, nawołuje do bojkotowania oszczerstw, jakie na swoich łamach publikuje „Daily Mail”. Na profilu można znaleźć list, który w ramach protestu można przesłać do redakcji “Daily”. „Im więcej ludzi prześle ten list, tym większa szansa, że nas posłuchają” – przekonuje Zdrojkowski.

„Na jakiej podstawie twierdzicie, że mamy do czynienia ze ‘zderzeniem kultur’? Polskę i Wielką Brytanię łączy wielowiekowe historyczne partnerstwo, a nasze kultury od dawna wzajemnie się uzupełniają” – informuje redaktorów “Daily” autor listu i przypomina o udziale polskich pilotów w Bitwie o Anglię oraz o tym, że od czasów II Wojny Światowej na Wyspach mieszkają tysiące Polaków, a ich obecność jeszcze do niedawna, nie sprawiała nikomu problemów.

Podobnie jak nasi czytelnicy, Zdrojkowski jest oburzony językiem, którego dziennikarze „Daily” używają w odniesieniu do Polaków: „Określenia ‘gangi’ użyto bardzo niefortunnie (choć niewątpliwie celowo). Ponadto, członkowie owych ‘gangów’ rzekomo spędzają całe dnie na piciu – twierdzenie, którego zaprzeczenie znajdujemy już kilka linijek niżej, kiedy autor przyznaje, że Polacy jednak pracę mają. W związku z tym, pierwszy argument jest ewidentnie fałszywy” – wytyka nieścisłości logiczne Zdrojkowski, a następnie tłumaczy brytyjskim dziennikarzom, że opisywane przez nich „publiczne oddawanie moczu”, jest, owszem, naganne, ale wbrew temu, czego można dowiedzieć się z publikacji, nie stanowi elementu polskiej kultury.

„To nie pierwszy raz, kiedy atakujecie polską społeczność, ale powoli zaczyna nas to męczyć” – ostrzega Zdrojkowski  i dodaje” „Wydaje wam się, że Polacy są łatwym celem, ale miarka się przebrała. Naszej społeczności należą się co najmniej przeprosiny” – czytamy w ostatnim akapicie.

Tekst w języku angielskim oraz adresy, na które należy go przesłać znajdują się tutaj.