Adopcja w Wielkiej Brytanii

Przysposobienie dziecka jest ważną życiową decyzją. Jest też obwarowane mnóstwem kryteriów, które trzeba spełnić, aby móc starać się o adopcję. Chociaż czas oczekiwania na upragnione dziecko jest długi, chętnych nie brakuje.

Kwestie adopcyjne reguluje Ustawa z 30 grudnia 2005 r., wysuwająca potrzeby dziecka na pierwszy plan. Zadbano w niej również o ułatwienie usług adopcyjnych i wprowadzono tzw. prawo specjalnej opieki.

Osoby, które z różnych względów nie mogą mieć własnego potomka, decydują się na przysposobienie porzuconego malucha. Aby marzenia stały się rzeczywistością należy wiedzieć jakie  kroki trzeba podjąć i do jakiego urzędu należy pójść.

Agencje adopcyjne

Pierwszym miejscem, które powinniśmy odwiedzić jest lokalny ośrodek pomocy społecznej. Zostaniemy tam wpisani na listę osób oczekujących, a sam proces adopcyjny może trwać nawet kilka lat. Aby skrócić czas wyczekiwania można zwrócić się o pomoc do agencji adopcyjnych.

Takie instytucje specjalizują się w szybkim poszukiwaniu rodziców, ze względu na dobro małego dziecka, przeważnie  noworodka. W takich też przypadkach procedury adopcji są bardziej rygorystyczne.

Weryfikacja przyszłych rodziców

Przyszli rodzice zostaną dokładnie zweryfikowani pod kątem zdrowotnym, zawodowym, materialnym i osobistym. I tak największe szanse na adopcję ma para pozostająca w związku małżeńskim, jeśli związek nie jest zalegalizowany, należy udowodnić, że partnerzy żyją ze sobą od co najmniej trzech lat.

Istotny jest też wiek ubiegających się o adopcję, preferowany przedział to 26 – 35 lat, oraz stałe miejsce zamieszkania. W momencie gdy nie spełniamy tych kryteriów lepiej starać się o starsze dziecko, tj. mające powyżej roku. Finał całego procesu ma  miejsce w sądzie.

Wtedy oficjalnie stajemy się rodziną zastępczą. Dziecko przyjmuje nasze nazwisko i nabywa wszelkie prawa wynikające z faktu bycia potomkiem rodziców.